Vikan

Tölublað

Vikan - 18.12.1986, Blaðsíða 28

Vikan - 18.12.1986, Blaðsíða 28
þvi á miðöldum. Fólk, sem heyrði okkun syngja í þessari ferð, er ennþá að sendá mér aðdáendabréf til að segja að það hafi aldrei lifað aðra eins stund og þegar það hlýddi á okkur. Margt af þessu fólki veit ekki hvað ég heiti og sum bréfm eru stíluð á Frú kórstjóri, Hamrahliðarkórinn, Island, en það er nóg. Þessi saga kórsins, sem gerist á erlendri grund, er mjög sérstæð. Um hana vita fæstir hér heima. Kórinn er síbreytileg stofnun, þetta er alltaf nýtt fólk og stundum er ég óörugg og bág yfir því að vera að missa mitt góða fólk sem búið er að byggja upp og kenna. En það er ekki hægt að vinna þetta starf nema trúa á að það hafí eitthvert meira gildi en tónlistarlegt, það þarf að hafa manneskjulegt gildi líka: að fólk læri að gefa eitthvað af sjálfu sér í þessum heimi sem er að verða allt of kaldur - að það sé eitthvað þama inni sem getur glatt. Það hafa þessir krakkar getað gert í gegnum tón; getað fengið fólk til að gráta, til að hlæja, látið það fmna fyrir því að það sé lifandi. Efvió sjálf, sem lifum og búum hér,flytjum ekki og kynnum þessa tónlist, hverjir eiga þá að gera það? Það er ekki það að allir þessir krakkar verði söngvarar þegar fram líða stundir. Þó hefur það komið fyrir. Ég man eftir Kristni Sigmundssyni, hann söng í fyrsta skipti einsöng opinberlega með Kór Menntaskólans við Hamrahlíð. Stuðmenn- imir Egill Ólafsson og Valgeir Guðjónsson vom líka í kómum okkar og það em marg- ir sem hafa lagt út á tónlistarbrautina fyrir bein og óbein áhrif kórsins. í kórstarfinu hefur verið lögð áhersla á að kynna tónverk frá ýmsum tímabilum, innlend sem erlend, allt frá miðöldum fram til okkar daga. Við höfum lagt aðaláhersl- una á að kynna íslenska tónlist á ferðum okkar erlendis sem ég tel mjög mikilvægt. Ef við sjálf, sem lifum og búum hér, flytjum ekki og kynnum þessa tónlist, hveijir eiga þá að gera það? Ég tel það hafa gefið þess- um ferðum aukið gildi að kynna þessa hlið íslenskrar menningar. En þetta geri ég ekki ein, kór er samvinna þeirra sem í honum starfa. Hann er þess eðlis að það verða all- ir að leggja mikið á sig til að ná árangri. Síðastliðið suinar var okkur ekki auðvelt, 28 VIKAN 51. TBL
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.