Vikan - 16.04.1987, Blaðsíða 52

Páskasaga eftir William IVlilhon
Pétur var ekki svangur þennan
morgun. Hann hafði borðað sjö lítil
súkkulaðiegg og var hálfnaður með
sælgætiskanínu; nú var hann farinn
að fá illt í magann. Hann sat við
eldhúsborðið og horfði á afa sinn.
Afi hans át morgunmat eins og ann-
að fólk og það fannst Pétri sérstakt,
vegna þess að afí hans var djöfullinn
Gamli maðurinn var hávaxinn,
beinn eins og furutré. Hár hans var
stálgrátt og þykkt eins og skeggið;
augabrýr hans héngu niður eins og
runnar við á. Augun í honum voru
köld og blá.
Það var ógn í gamla manninum;
sama ógnin og í myrkrinu, þrumun-
um og eldingunum. Eins og í
öflugum vindi. Ógnin var í rödd
hans. Móðir Péturs sagði honum að
afi væri heyrnardaufur og þess vegna
hrópaði hann alltaf. Hún sagði að
Pétur ætti ekki að vera hræddur.
En Pétur skalf þegar gamli maður-
inn horfði á hann, því hann var
djöfullinn.
Afi sleppti kexkökunni sem hann
hafði verið að gegnbleyta í melassa.
„Sestu upp, drengur!“ öskraði
hann.
52 VIKAN 16. TBL