Vikan - 18.06.1987, Blaðsíða 24

Fyrirsætu- og tískusýningastörf voru
ekki stóri draumurinn í huga Þóru Þrast-
ardóltur, ungfrú Reykjavíkur, þegar hún
sló til og ákvað að taka þátt í fegurðar-
samkeppni íslands á síðasta sumri. En
enginn veit sín örlög - eins og hún sjálf
segir réttilega því fyrir skömmu kom
hún heim, beint í vorprófin, eftir tæplega
þriggja mánaða starf í París. Þóra, sem
er tvítug, stundar annars nám á heilsu-
gæslubraut í Fjölbrautaskólanum við
Armúla.
„Þetta var alveg óvænt uppákoma og
vildi þannig til að Gunnar Larsen tísku-
ljósmyndari, sem var gestur fegurðarsam-
keppninnar, kom til mín daginn eftir
úrslitin og bað mig að koma í myndatöku
sem átti að fara fram á Þingvöllum. Eftir
þá myndatöku bauð hann mér að koma
til Parísar til að reyna fyrir mér þar og
sagðist skyldu aðstoða mig á allan hátt.
Ég hafði nú aldrei verið neitt spennt fyrir
módelstörfum og hafði enga trú á mér i
þau, þar að auki ætlaði ég að halda áfram
í skólanum svo ég hugsaði ekkert meira
út í þetta, ekki fyrr en í janúar síðastliðn-
um er ég fann að ég var komin með svo
mikinn námsleiða og langaði í einhverja
tilbreytingu. Þá ákvað ég að hringja í
Gunnar og athuga hvort ég gæti komið.
Hann sagði að tilboðið stæði svo ég fékk
leyli i skólanum til að lesa nokkur fög
utanskóla og dreif mig út í óvissuna.
Það stóð allt eins og stafur á bók hjá
Gunnari og fyrstu tvær vikurnar í París
myndaði hann mig i bak og fyrir á hverj-
um degi til að hjálpa mér að koma upp
myndaalbúmi. Þegar það var tilbúið fann
ég litla umboðsskrifstofu til að koma mér
á framfæri og þá hófst baráttan. Ég var
send, ásamt kannski hundrað öðrum, vítt
og breitt um borgina, til fyrirtækja sem
voru að leita að módelum og þegar þang-
að kom voru kannski aðrir hundrað sem
biðu. Svona gekk þetta oft svo dögum
skipli þangað til loksins að maður fékk
citthvert starf. Þetta er alveg rosalega
hörð barátta og mikill innbyrðis rígur.
Ég var ótrúlega heppin á þessum stutta
tíma, lekk meðal annars hálfsmánaðar-
vinnu hjá fatahönnuðinum Patrick Kelly
við að sýna pelsa á tveimur til þremur
sölusýningum á dag. Svo var ég hármódel
og fyrir utan ýmsar myndatökur með
Gunnari tók ég þátt í nokkrum sýningum
hans á Fire of Desire, sömu sýningu og
hann var með hér heima í vetur. Annars
átti ég dálítið erfitt uppdráttar í sambandi
við fatasýningar því ég er ekki nema 169
sentímetrar en módelin eru yfirleitt
Í78 180. Það þýddi þvi ekkert annað en
segjast vera 173 og ef ég var mæld tyllti
ég mér bara á tær svo lítið bar á. Svo
þarl' maður að vera ægilega mjór og það
er erfitt innan um allar steikurnar i París
Parísardaman Þóra.
og ísinn með heitu súkkulaðisósunni. Það
var ægilega freistandi enda er varla hægt
að segja að ég hafi grennst þó auðvitað
brenndi maður heilmiklu á spaninu fram
og aftur um borgina.
Dag einn hélt ég reyndar að megrunar-
áhyggjur væru úr sögunni og ég loks
uppgötvuð sem söngstjarna. Gunnar sendi
mig i stúdíó til að láta taka upp röddina
mína á band því i sýningunni hans voru
ýmsir hljóðeffektar. Él'tir upptökuna kom
upptökumaðurinn til mín og sagðist vilja
gera með mé'r plötu. Ég fór bara að hlæja
og sagðist ekkert geta sungið en hann vildi
ekki viðurkenna það og þrefið hélt áfram
góða stund. Þegar ég kom svo upp á skrif-
stofu til Gunnars og spurði hlæjandi hvort
hann gæti ímyndað sér hvað upptökumað-
urinn hefði sagt þá sagði hann strax:
„Hann vildi gera með þér plötu." Ég varð
náttúrlega hvumsa en þá sagði Gunnar
að hann segði þetta við þær allar. Þar
með fauk plötusamningurinn minn. ..
Módelstörf eru ágætlega launuð enda
verður svo aö vera því vinna getur verið
svo stopul. Ég gat þénað allt upp í 2000
24 VIKAN 25. TBL