Vikan - 30.07.1987, Blaðsíða 18

Hvað veistu
um
Arnhild Sunnaná.
Islaud?
Hver er þekking erlendra
háskólanema á landi og þjóð?
íslendingar kunna margar sögur af fá-
kunnáttu útlendinga varðandi ísland. Við
þurfum oft að leiðrétta hin undarlegustu
atriði og afsanna ýmiss konar kenningar.
Hverjir kannast ekki við eftirfarandi stað-
hæfingar: „Nei, ég er ekki eskimói.“ „Nei,
við búum ekki i snjóhúsum.“ „Víst býr
fólk á íslandi!“ „Já, við trúum á guð.“
„Auðvitað höfum við okkar eigið tungu-
mál!“
í vetur sem leið ákvað ég að kanna ís-
landsþekkingu nokkurra þjóðarbrota sem
stunda nám við háskóla í Minnesotafylki í
Bandaríkjunum. Fólk af öllum hugsanleg-
um þjóðernum er í skólanum og því var
af nógu að taka. í eftirfarandi viðtölum
birtist árangur könnunar minnar.
Ed Chen er 25 ára gamall tölvufræðinemi
frá Petaling Jaya í Malasíu. Er ég falaðist
eftir viðtali við Ed varð hann hálfvand-
ræðalegur og spurði hvort það væri nú
nauðsynlegt að opinbera fákunnáttu hans.
Ég kvað svo vera og hann lét tilleiðast.
„Ja, það fyrsta sem mér dettur í hug er
að Island er mjög litið land og fámennt.
Ég giska á að þið séuð í mesta lagi 10 millj-
ónir,“ segir hann og horfir undrandi á mig
taka andköf. Ég stillti mig um að hlæja og
leiðrétti þcnnan mannfjöldamisskilning.
„Hvað segirðu? Aðeins 250.000 manns?
Ja hérna.“ Hann fer hjá sér. „Ég vcit að
þið eruð mcð öflugan fiskútflutning og ég
hef séð íslenskan fisk í matvöruverslunum
hér i Bandaríkjunum. Landið er eflaust
fullt af ís, eins og nafnið gcfur til kynna,
og ég hcf heyrt að það sé mjög fallegt þar.
Af hvaða kynstofni eruð þið annars? Þið
eruð eskimóar, ekki satt?“ Mér tckst að
halda stillingu minni og útskýri rólcga að
íslendingar séu ekki eskimóar á kafi í snjó-
húsabyggingariðnaði. Ég bendi honum
einnig á það að hann likist frekar eskimóa
í útliti en ég! Viðmælandi minn er orðinn
taugaveiklaður og mjakar sér til og frá i
stólnum.
„Ég veit ýmislegt um hin Norðurlöndin.
Ég lærði um þau í skóla og hef einnig lesið
um þau i tímaritum. Hvernig stendur á þvi
að hin löndin fá svo mikla kynningu og
skyggja á ykkur?“ spyr hann, nokkuð á-
nægður með sjálfan sig. Ég sný mig
fagmannlega út úr þessari klípu og held
áfram að kvelja manninn. „Ég lærði nú
reyndar um víkingana í sögu i gamla daga
og hafði gaman af. Síðan tengi ég alltaf
víkinga við ísland. Ég veit í raun afskap-
lega litið um þetta land. Ég man þó eftir
leiðtogafundinum sem varð þess valdandi
að ég fékk einhvcrjar upplýsingar um
landið.“ Ed er kominn í varnarslöðu. Und-
ir lokin spyr ég hann hvort hann hafi
einhverja hugmynd um hermál íslcndinga
og hann svarar að bragði: „Þar scm þið
eruð nú af blóðþyrstum og hefnigjörnum
víkingum komin get ég ekki ímyndað mér
annað en þið séuð með öfiugan, rammís-
lcnskan her!!“
Næsta fórnarlamb mitt var Ashraf A1
Hakecm, 22 ára tölvu- og viðskiptafræði-
nemi frá Kaíró í Egyptalandi. Ilann er á
kafi í félagslífi háskólans, situr í ncmcnda-
ráði og cr forscti félags erlendra ncmenda.
Til gamans má gcta þess að Ashraf er
skylmingameistari bæði Egyptalands og
Kuwait og hann tók þátt í ólympíuleikun-
um í Moskvu og Los Angclcs.
Ashraf kvaðst vita mjög lítið um ísland.
Hann mundi þó cftir lciðtogafundinum og
hafði fylgst lítillega með fréttum af honum.
„Ég veit að það cr mjög kalt á íslandi
og allt fullt af ís,“ sagði hann kotroskinn.
„Ég var nú á brúðkaupsferðalagi um Evr-
ópu síðastliðið sumar og var m.a. í Noregi.
Þá var verið að bjóða upp á mjög hagstæð-
ar lestarferðir til íslands og við hjónin
vorum að spá í að skella okkur. En ein-
hverra hluta vegna varð aldrei neitt úr
þvi...“ Manninum var fullkomin alvara
með þessa nýju lestarleið milli Noregs og
íslands. Ég ákvað að sækja ekki meira í
hans viskubrunn, þakkaði honum pent fyr-
ir pg forðaði mér hið snarasta.
Ég var orðin vondauf og komin að því
að gefast upp en ákvað þó að spjalla að-
cins við unga, hressa stelpu frá Noregi.
Arnhild Sunnaná er 19 ára skiptinemi frá
Mosteröj. Er ég barmaði mér við hana um
þekkmgarleysi hinna útlendinganna varð-
andi Island fór hún að skellihlæja. „Já, ég
er nú ekkert yfir mig hissa,“ sagði hún.
„Þeir eru álíka fákunnandi varðandi Noreg
en eflaust vita þeir töluvert meira um menn-
ingu okkar en íslendinga. Noregur er nú
stærra land og það ber meira á okkur.
Annars, hvað viltu að ég segi þér um ís-
land?“ spurði hún áköf. Mér varð orðfall.
Loksins hafði ég grafið upp manneskju sem
vissi ýmislegt um ísland. Og auðvitað var
það Norðmaður! Það þarf varla að orð-
lengja það nánar en Arnhild var mjög vel
að sér í íslensku menningarlífi og sögu.
Texti og myndir: Hrund Hauksdóttir
18 VIKAN 31. TBL