Vikan - 13.08.1987, Blaðsíða 19

STEINUNN JONSDOTTIR
raunhæfan tíma til að keppa að. En ég
vil ekki segja neitt um það. Ef ég gæfí
upp ákveðinn tíma yrði of mikil pressa á
mér að standa við það. Ég geri mitt besta.
Maður veit aldrei hvernig þetta endar.“
- Hvernig standa íslendingar sig í
langhlaupum miðað við aðrar þjóðir?
„Við erum alls ekki framarlega. Til
dæmis eru allar Norðurlandaþjóðirnar
betri en við. Það eru helst Danir sem við
stelpurnar getum haft roð við. En íslend-
ingar eru ekki lélegastir, við eigum mjög
góða hlaupara. Ragnheiður Ólafsdóttir
er tvímælalaust okkar besta hlaupakona
og hefur staðið sig mjög vel. Til dæmis
hefur hún með frammistöðu sinni öðlast
rétt til að keppa á ólympíuleikunum."
- Finnst þér útlendir hlauparar
skyggja á Islendingana í Reykjavík-
urmaraþoninu?
„Þeir gera það að nokkru leyti. Það
er nú alltaf þannig að ef erlendur íþrótta-
maður kemur á íþróttamót þykir mótið
miklu merkilegra fyrir bragðið. Bestu
íslensku hlaupararnir hverfa vissulega
svolítið í skuggann af þessu fólki en ég
held að þeir hagnist líka á vissan hátt á
því. Þeir kynnast þessum erlendu íþrótta-
mönnum og fá um leið sambönd og
kynningu erlendis.“
- Áttu einhver heilræði til þeirra
sem vilja byrja að æfa langhlaup?
„Fyrst og fremst þarf fólk að hafa
brennandi áhuga. Ef sú hugsun læðist
að manni að gefast upp verður maður að
harka af sér og drífa sig út að hlaupa.
Það koma alltaf erfið tímabil í þessu eins
og öðru. En auðvitað má fólk ekki
ofreyna sig heldur byrja rólega. Svo er
mikið atriði að borða hollan og góðan
mat ásamt því að lifa heilbrigðu lífi.“
Mynd: Valdís Óskarsdóttir
33, TBL VIKAN 19