Vikan - 13.08.1987, Síða 33

LANDNEMA-
TÍMARNIR FYRIR Bf
Viðtal við Helga Má Barðason, dagskrárgerðarmann á Rás 2
að fá frið til að velta hlutunum
fyrir sér. Strax í barnaskóla
hafði hann ásamt félögum sín-
um úr séníklíkunni leyst lífs-
gátur tilverunnar. Þegar fram
liðu stundir tók hann þátt í að
stofna unglingaleikhús er hlaut
arnir hrifust af framtakinu og buðu okkur
að ritstýra skólablaðinu í Gagnfræðaskól-
anum. Þegar við komum í Menntaskólann
stofnuðum við nýtt blað þrátt fyrir að tvö
önnur blöð væru þar starfandi. Við þótt-
umst enn vera eitthvað og töldum þörf
'fyrir nýtt, frjálst og óháð blað eins og þeir
segja.“
- Hvað skrifuðuð þið í þessi blöð?
„Við skrifuðum allan fjandann. Þetta
voru smásögur og ljóð því skáld vorum
við mikil - ortum þessi lifandis ósköp. Við
vorum einnig miklir stjórnmála- og andans
menn. Það var ekki til sá hlutur sem við
höfðum ekki vit á og þá gjarnan ívið meira
en aðrir.
Þegar ég var í MA voru pólitískar öfgar
og vinstri bylgjan að fjara út. Þó var einn
og einn framvörður verkalýðsins eftir á
göngunum sem seldi Verkalýðsblaðið,
Neista, Rauða fánann og hvað þau hétu
nú öll. Svo útskrifuðust þeir, hurfu og eru
nú margir hverjir komnir í aðra flokka.
Menn höfðu eftir sem áður áhuga á pólitík
en það var ekki þessi æsingur í liðinu sem
nafnið Leikklúbburinn Saga.
Þessi bráðgeri piltur heitir Helgi
Már Barðason. Helgi hefur lagt
gjörva hönd á margt um dag-
ana en er þó þekktastur fyrir
störf sín á Rás 2 enda verið
með í því ævintýri frá byrjun.
hafði einkennt allar umræður. Þetta urðu
frekar rökræður en rifrildi.“
- Hvað varð til þess að þú hófst störf
hjá útvarpinu?
„Haustið 1982 var ég kennari á Akur-
eyri og vann mikið með unglingum. Ég
var forstöðumaður í félagsmiðstöð og
starfaði með unglingaleikfélagi sem ég
átti þátt í að stofna og nefndist Leikklúbb-
urinn Saga. Ég veit ekki hvernig á því
stóð að unglingadeild útvarpsins ákvað
að byrja með unglingaþætti frá Akureyri.
Deildarstjóri barna- og unglingadeildar-
innar hringdi og spurði mig hvort ég væri
til í að sjá um hálftímaþátt á fimmtudags-
kvöldum. Ég hugsaði ráð mitt yfir helgina,
lét slag standa og tók þetta að mér. Það
sem bjargaði mér í þessum þáttum var að
ég kenndi sjöunda og áttunda bekk í
grunnskólanum. Ég tók nokkra íslensku-
tíma til að láta krakkana skrifa niður á
blað hvað þeir vildu hafa í svona þáttum.
Þeir tóku þessu afskaplega vel og voru
ótrúlega sammála. Ég hafði áhyggjur af
að enginn nennti að hlusta á sögur eða
viðtöl við einhverja fugla. Það sem kom
Nú, þegar dagar hans hjá út-
varpinu eru taldir, lítur Helgi
Már yfir farinn veg og leysir frá
skjóðunni um afskipti sín af
dagskrárgerð og fjölmiðlun.
mér mest á óvart var að þessir krakkar
vildu ekki eintóma músík. Þeir vildu heyra
sögur, frásagnir, viðtöl við frægt fólk og
umfjöllun um leikara og hljómsveitir. Ég
passaði mig á því að stinga þessum blöðum
ekki undir stól. Ég var reyndar varaður
við að einn góðan veðurdag mundi ég
hundsa þessar óskir en ég skoðaði þær
öðru hverju þann tíma sem ég var með
þáttinn. Þegar ég hætti með þessa þætti
hefði ég ekki getað gert einn þátt í við-
bót, svo þurrausinn var ég. En þetta er
eitthvað það erfiðasta og jafnframt það
skemmtilegasta sem ég hef gert um dag-
ana. Það var eins og maður hefði verið
að skrifa eina smásögu á viku í tvö, þrjú
ár. Ég var svo aðframkominn að helst
hefði maður þurft að komast á heilsuhæli.
Ef heilsuhæli fyrir hugann væri til hefði
ég lagst þar inn.“
- Fórstu beint úr þessari þáttagerð
yfir á Rás tvö hér fyrir sunnan?
„Ekki var það nú. Ég hvíldi mig nokkra
mánuði en fór yfir á Rás tvö fljótlega eftir
að hún byrjaði. Ég hélt að það yrði auð-
33. TBL VIKAN 33