Vikan - 13.08.1987, Qupperneq 35

berast bréf þar sem okkur er þakkað fyrir.
En það er nú svo skrítið, eins og Islending-
ar eru miklir nöldrarar, kvarta og kveina
út af hinu og þessu, að þeir láta sér nægja
að tala sín á milli um hvað þátturinn sé
vondur og stjórnandinn ómögulegur. Mað-
urinn fréttir það sjaldnast sjálfur.
Óánægjuraddir geta verið lengi að berast
okkur til eyrna þannig að gagnrýnin kaf-
siglir sig oft á tíðum í geðsveiflum. Því
miður er það oft að við fáum lítið af mál-
efnalegri gagnrýni. Við fáum hins vegar
talsvert af rugludöllum sem hringja og
fussa og sveia í fimm mínútur áður en
þeir átta sig á að þeir eru að tala við vit-
lausa stöð eða rangan aðila. Þeir eru búnir
að ausa úr skálum reiði sinnar áður en
við komumst að.“
- Hvaða skoðanir hefur þú á hinni
margumtöluðu fjölmiðlabyltingu?
,,Ef við lítum á skoðanakönnunina, sem
félagsvísindadeild birti nú nýverið, er þar
fátt sem kemur mér á óvart. Hún sýnir
okkur svo ekki verður um villst að fólk
er orðið leitt á þessu óskaplega vali sem
allir fjasa um. Það tók Stjörnunni ekki
sömu tveim höndum og Bylgjunni á sínum
tíma. Markaðurinn er fullmettaður og
meira en það. Ég held að útvarp Rót breyti
ekki miklu þar um. Könnunin sýnir mér
einnig að Rás 2 stendur hinum stöðvunum
talsvert að baki.
Þegar Bylgjan hóf útsendingar gerðum
við okkur sek um að einblína á að hún
var ný stöð og samdráttur á hlustun hjá
okkur væri bara nýjabruminu að kenna.
Nú getum við ekki lengur skotið okkur á
bak við þetta því að við útvörpum allan
sólarhringinn og höfum í alla staði jafn-
góða ef ekki betri aðstöðu til að ná til
hlustenda. Ég held að þetta þýði einfald-
lega að Rás 2 hefur ekki nógu góða
dagskrá. Henni hefur einhvers staðar mis-
tekist. Einn angi þess er að Rásin er ekki
sjálfstæð stjórnunareining. Það að hún er
hluti af ríkisapparatinu gerir að verkum
að hún er sein til og þegar hún bregst við
er það kannski orðið um seinan. Það tekur
marga mánuði að ákveða einhverja hluti
sem Bylgjan getur gert með nokkrum sím-
tölum. Jón hringir í Svein og Sveinn í
Guðmund sem síðan hringir í Jón og hlut-
irnir eru komnir í gegn á fimm mínútum.
Rás 2 hefur sofnað á verðinum og skipu-
lagsbreytingar, sem voru gerðar fyrir um
það bil hálfu ári, hafa ekki orðið henni til
góðs. Upphaflega var Rás 2 sjálfstæð deild,
nokkurs konar annexía frá Ríkisútvarpinu
seip starfaði eins og sérstök útvarpsstöð.
Nú eru þessir landnematímar fyrir bí og
Rásin samofin annarri starfsemi Ríkisút-
varpsins. Enginn einn aðili hefur yfirum-
sjón með henni og í svona harðri
samkeppni, eins og ríkir á milli stöðv-
anna, gengur þetta fyrirkomulag ekki
upp.“
- Er samkeppni milli Rásar eitt og
Rásar tvö?
„Sú togstreita var alla tíð hálfgerður
misskilningur og er nú sem betur fer úr
sögunni. Eg held að þessa misskilnings
hafi helst gætt hjá Rás eitt: „að þessi hel-
vítis poppmúsík væri allt að kaffæra.“ En
hún var í rauninni ekki að gera það held-
ur létta mönnum lífið. Aðrir sem kærðu
sig ekkert um þetta héldu áfram að hlusta
á Rás eitt. Sennilega á gamla Gufuradíóið
enn dyggari hlustendahóp nú heldur en
áður. Fólk kann fyrst að meta það nú eft-
ir að hafa fengið smjörþefinn af valinu.
Ég verð því miður að segja að Bylgjan,
Rás 2 og Stjarnan eru að mörgu leyti eins
og ljósrit hver af annarri. Þær eru með
sömu tónlistina á sama tíma dagsins. Þetta
er eitthvað svo vitlaus samkeppni að bjóða
sams konar prógramm á sama tíma í stað-
inn fyrir að hafa breidd í valinu þannig
að hlustendur fari virkilega að fikta í
tökkunum. Við höfum hér þrjár stöðvar
en í rauninni ekkert val, nema þú getur
kosið þér rödd. Ef þér líkar ekki við eina
röddina svissarðu yfir á aðra en breyting-
in er ósjaldan ansi lítil."
- Þú hefur fengist dálítið við þýðing-
ar og skáldskap og í næstu Viku birtum
við smásögu eftir þig. Hvað viltu segja
okkur um þá iðju?
„Rithöfundarferillinn er hvorki mikill
né merkilegur að vöxtum. Ég hef þýtt eina
og eina smásögu sem birtust í Lesbók
Moggans fyrir mörgum árum. Núna er ég
að þýða skáldsögu - sit með sveittan skall-
ann langt fram á nótt við að glíma við
tungumálið því að ég á að skila þessu af
mér rétt bráðum. Ég veit ekki hvort það
er vert að láta þess getið hvers konar bók-
menntir þetta eru. Þó get ég upplýst að
þetta er reyfari eftir þekktan spennu-
sagnahöfund sem hefur selst mjög vel hér
á landi. Fyrir mann, sem hefur trú á að
hann geti þýtt, er þetta ekki draumastarf-
ið. Ég vildi helst geta undið mér beint í
Hemingway og slíka kalla. En ég er
hræddur um að það sé ekki hlaupið að
því. Fyrsta skáldsagan verður víst aldrei
nein Gerpla. Þótt þetta séu ekki merkileg-
ar bókmenntir er glíman skemmtileg og
lærdómsrík. Ég lærði fljótlega að það er
ekki nóg að þekkja öll orðin. Það er miklu
veigameira að geta komið hinni framandi
tungu yfir á samfellt og gott íslenskt mál.
Hér verður þó að hyggja vel að öllu því
andann í verkinu má ekki kafsigla með
einhverri málvöndunarstefnu. Það er til
dæmis alveg útilokað að láta blökkumann
með slangurmállýsku tala gullaldarís-
lensku eins og mælta úr munni Árna
Böðvarssonar. Að þessu leytinu má
kannski segja að þýðingar og skáldskapar-
iðjan fari saman.“
- Hefurðu spáð I framtíðina, verður
framhald á þessum ritstörfum hjá þér?
„Ja, nú biður þú ekki guð um lítið. Ég
hef ákaflega ríka sköpunarþörf og geri það
gjarnan að skrifa smásögur mér til hugar-
léttis þegar mikið er að gera. Það er síðan
undir hælinn lagt hvort ég geymi þetta
pár eða set það beint í sorpið. Ætli tíminn
verði ekki að skera úr um hvernig vind-
arnir blása hjá mér á næstunni.
33. TBL VI KAN 35