Vikan - 13.08.1987, Qupperneq 44

Fjársjóðurirm á loftinu
Sigga var í leiðu skapi. Hún hafði verið veik í heila
viku. Henni var illt i eyrunum, með hor í nefinu, hósta
og höfuðverk. Nú var henni batnað en samt mátti hún
ekki fara út.
„Þú verður að vera inni einn dag enn, Sigga mín,"
sagði mamma. „Annars getur þér slegið niður," sagði
amma.
Heill dagur í viðbót hugsaði Sigga og horíði út um
gluggann. Uti var sól og blíða. Alls staðar voru krakkar
að leika sér. Sigga sneri sér frá glugganum. Hún vildi
ekki sjá hvað krakkamir áttu gott. Hróp og köll bárust
inn um opinn gluggann og Sigga tók fyrir eyrun til að
heyra ekki í krökkunum. „Ertu nú komin með höfuð-
verk aftur, Sigga mín?“ spurði amma. En Sigga heyrði
ekkert inni i lófunum.
Amma var komin til að ná í hana þvi að mamma
átti að fara að vinna. Siggu var pakkað inn í ótal peys-
ur og úlpur og stungið inn í bil. Það var ævintýri að
fara með ömmu í bíltúr. „Löggan á eftir að stoppa
hana,“ sagði pabbi minnst tíu sinnum á dag, en hún
haíði nú ekki verið stoppuð ennþá. Aftur á móti var
pabbi stundum stöðvaður fyrir of hraðan akstur.
Þær amma komu ofl við í isbúðinni þegar þær voru
á ferðinni en nú mátti Sigga ekki fá neitt kalt í hálsinn
svo að það var ekið beinustu leið heim til ömmu.
Yfirleitt fannst Siggu gaman að koma til ömmu sinnar
en nú var hún í svo slæmu skapi og vildi bara vera í
fýlu. Amma reyndi allt sem hún gat til að gera henni
til hæfis. Hún bakaði pönnukökur, hitaði kakó, las
myndasögumar í dagblöðunum og margt fleira en Sigga
kunni ekki að meta það í þetta sinn og sat með fýlu-
svip úti í homi.
Að lokum gafst amma upp á að snúast i kringum
hana og fékk sér sæti inni í stofu. „ Ósköp ertu stúrin,“
másaði amma og kveikti á rás eitt. Þar var að hefjast
lcstur miðdegissögunnar og stuttu síðar var amma farin
að hijóta.
Sigga fylgdist með þegar höfuðið á ömrnu seig út á
aðra hliðina og gleraugun færðust til á nefmu. Þegar
höfuðið hafði stöðvast á öxlinni og greinilegt var að
amma ylti ekki út af stólnum stóð Sigga upp og rölti
um húsið. Þama hafði mamma hennar búið þegar hún
var lítil stelpa. Mörg herbergi, sem áður vora full af lífi
og fjöri, stóðu nú auð. En það var nú ekki alltaf tóm-
legt hjá ömmu því að bamabömin komu oft í heimsókn.
Þess vegna var heilmikið til af dóti en Sigga nennti ekki
að leika sér núna.
Hún ráfaði um húsið, skoðaði gamlar myndir sem
héngu á veggjunum, meðal annars af ömmu og afa
þegar þau vora ung. Það hafa bara allir verið með hatta
í gamla daga hugsaði Sigga með sér um leið og hún
stakk nefinu niður í litla blikkdós. Gling, gling söng
dósin þegar hún var opnuð. Þetta var skritin dolla. Eft-
ir að hafa skoðað spiladósina í krók og kring rölti Sigga
upp á háaloft. Þangað hafði hún ekki mátt fara áður
svo að nú var hún að stelast. Amma sagði að þar væri
bara gamalt dót í geymslu og allt fullt af ryki og það
var vist alveg rétt þvi að Sigga hnerraði heil ósköp þeg-
ar rykið kitlaði hana í nefið.
Ruggustóll með brotnum armi, kistur og kommóður
fylltu loftið. Kónguló hljóp fram hjá Siggu inn i dimmt
hom. Sigga dró út kommóðuskúflú rrieð ógurlegu ískri.
Niðri í skúflúnni lágu vandlega sam^nbrotin fðt, sjöl,
svuntur og fleira úr fallegum efnum.' í næstu skúflú
vora fleiri föt en í neðstu skúflúnni vora skemmtilegri
hlutir að skoða. Þar vora fleiri myndir af fólki með
hatta, gömul póstkort, bréf og rósóttur pappakassi.
Sigga gægðist niður í kassann. Þetta var spennandi.
Efst vora servíettur, ein af hverri tegund, og undir þeim
heill hellingur af glansmyndum. Það vora myndir af
öllu mögulegu; englum, jólasveinum, trúðum og blóm-
um. Sigga tíndi myndimar upp úr kassanum og raðaði
þeim i kringum sig. Af sumum vora fleiri en ein og nú
raðaði hún þeim og flokkaði, englar á einn stað og trúð-
ar _á annan.
A hæðinni fyrir neðan ramskaði amma þegar miðdeg-
issagan var á enda og vaknaði alveg þegar Haukur
Morthens fór að syngja. Hún hagræddi gleraugunum á
nefinu og leit í kringum sig.
„Sigga mín,“ tautaði hún og leit í kringum sig. „Sigga
litla, hvar ertu?“ kallaði hún og lagði af stað að leita
að stelpunni. Hvert skyldi hún hafa farið? hugsaði amma
með sér og leit inn í öll herbergin. Almáttugur, hún er
bara horfin. Amma þaut út á tröppur, stökk á inniskón-
um út i garð, gekk i kringum húsið og kallaði í allar
áttir. Engjnn krakki var sjáanlegur en maðurinn í næsta
garði horfði hissa á gömlu konuna skokka um.
Amma var komin að símanum til að hringja í mömmu
Siggu þegar hún sá að opið var upp á háaloft. Hún
flýtti sér upp brattan stigann og innnan um rykuga gamla
dótið sitt sá hún Siggu. „Þama ertu þá, litla skotta,
og hvað ertu með þama?“ Sigga var nú búin að
gleyma allri fýlu og sýndi ömmu sinni hvað hún haföi
fundið.
Þegar mamma Siggu kom úr vinnunni þurfti hún að
hringja dyrabjöllunni heillengi en loks opnaði Sigga fyr-
ir henni, skælbrosandi og ánægð með tilveruna. Mamma
skildi ekkert í breytingunni á stelpunni og fékk ekkert
að vita því að þær amma ætluðu að hafa þetta fyrir
leyndarmál og næst þegar Sigga kæmi í heimsókn
ætluðu þær að leita að fleiri földum fjársjóðum á háaloft-
inu.
44 VIKAN 33. TBL