Vikan - 21.09.1989, Blaðsíða 38

Nicki var ekki heima þegar sím-
inn hringdi, og herbergissyst-
ur hennar brá svo við samtalið,
að skilaboðin urðu eins konar
krossgáta. Hún mundi til dæmis ekki fyrir
víst, hvar þessi herra Wolfe hafði séð Nicki
á leiksviði - en eins og það skipti nokkru
máli. Það mikilvægasta var óneitanlega að
Nicki átti að mæta til reynslulesturs í
Broadhurst-leikhúsinu klukkan fjögur
stundvíslega. Nicki varð svo mikið um
þetta að hún hljóp af stað án þess að hafa
hugsun á að greiða sér, hvað þá heldur
meir. Hún stóðst þá freistingu að taka
leigubíl, og gekk alla leiðina þótt löng
væri. Sennilega stóð henni þarna hlutverk
til boða en hún vissi að skipað hafði verið
í öll helstu hlutverkin í þessu væntanlega
leikriti íyrir meira en mánuði, svo þarna
hlaut að vera um eitthvert smáhlutverk að
ræða.
Aðeins fimm manneskjur voru staddar á
sviðinu þegar Nicki kom inn og fjórar
þeirra létu sem þær sæu hana ekki þegar
hún gekk hikandi upp þrepin. Sú fimmta
þeirra, ungur maður á prjónavesti, gekk
brosandi til móts við hana. Hún skildi þeg-
ar að það mundi vera herra Wolfe, leik-
stjórinn sem nú hafði í undirbúningi fyrstu
leiksýningu sína við Breiðgötu.
— Ég kannast við þig, sagði hann glað-
lega. Þú ert Nicki Porter. Ég þakka þér fyr-
ir að koma.
- Það er mitt að þakka, herra Wolfe,
svarði Nicki feimnislega og beitti hinum
myrka lághreim raddar sinnar til hins ýtr-
asta. Nicki var nefnilega hvorki áberandi
falleg né áberandi ljót, heldur var það
röddin, sem bar uppi ffamkomu hennar
fyrst og fremst.
— Ég ætla þá að segja þér hvað um er að
ræða, mælti herra Wolfe. f þessu leikriti er
ung ekkja, mjög ung og ekki beinlínis af
þeirri gerðinni sem harmurinn ber ofur-
liði. Hlutverkið er ekki mikið fyrirferðar
en þannig úr garði gert að það vekur at-
hygli. Jerry, kallaði hann á feitlaginn
mannkubb, sem stóð nokkuð ffá sviðinu.
Láttu okkur hafa afrit...
Nicki blaðaði spennt í leikritinu, en
leikstjórinn sagði: — Flettu upp á blaðsíðu
tólf, þar sem Mary Lou kemur inn á sviðið.
Hún er frá Suðurríkjunum, en þrátt fyrir
það er ekki til þess ætlast að hún láti eins
og hún hafi heita kartöflu í munninum. Og
eitt ætla ég að segja þér svo ekki sé farið
bak við þig á neinn hátt. í hreinskilni sagt
var lokið að velja í öll hlutverkin síðastlið-
inn föstudag. Eina hlutverkið, sem ég var í
vafa með, var einmitt þetta hlutverk ekkj-
unnar, en þó hafði ein leikkona komið þar
mjög til greina. Og þá mundi ég það allt í
einu að ég hafði séð þig og heyrt í ein-
hverju leikriti að Warkins Glen..
- „Kurr turtildúfunnar..."
— Alveg rétt. Og ég mundi það, að þú
varst að minnsta kosti talsvert lík því sem
ég hef hugsað mér Mary Lou svo ég tók þá
ákvörðun að hafa uppi á þér. Þú skalt ekki
gera þér allt of miklar vonir... hver veit?
Augnatillit hans botnaði setninguna — við
EFTIR HENRY SLESAR
vitum bæði hve allt er brigðult í leikhúslíf-
inu.
Eintalið á blaðsíðu tólf var mjög athygl-
isvert. Hún gerði sér ljóst að henni tókst
lesturinn vel, og ein af leikkonunum, sem
stödd var þarna á sviðinu, lét í ljós hrifingu
sína að honum loknum.
— Afbragð, sagði herra Wolfe og varp
léttara öndinni. Hreinasta afbragð. Og við
höldum þér ekki lengi milli vonar og ótta,
því æfingarnar verða að hefjast í næstu
augu kom út úr anddyrinu, nam staðar
viku. Hann hló við. Þér finnst varla mikið
til um kurteisi mína... en nú skal ég reyna
að bæta úr því, sagði hann og kynnti hana
síðan fýrir hinum leikurunum, sem allir
voru meira og minna frægir, svo rödd
þeirra og sjónvarpsmynd mátti heita
hversdagsgestur á hverju heimili.
Nicki nam staðar á gangstéttinni úti fyr-
ir leikhúsinu og skoðaði auglýsingarnar.
Ung dökkhærð stúlka með tinnusvört
36 VIKAN 19. TBL1989