Vikan - 02.11.1989, Blaðsíða 7

VIÐTAL
GUÐNI GUNNARSSON í WORLD CLASS:
„Ég er þad sem ég hugsa
— Ef mér líkcar það ekki
þá er ad breyta því"
TEXTI: ÞÓRDÍS BACHMANN / MYNDIR: GUNNLAUGUR RÖGNVALDSSON
að er líf og fjör í World Class þeg-
ar ég kem en andrúmsloftið er þó
ekki þvingað. Máski tekur fólk sig
ekki eins hátíðlega hér og á öðr-
um heilsuræktarstöðvum? Guðni Gunnars-
son í World Class hefur unnið við líkams-
og hugrækt í 10 ár. Hann gengur á milli
þeirra sem eru í tækjunum og leiðbeinir
þeim mjúklega. Við þreklegan mann sem
tekur lóðin með áhlaupi segir hann: „Við
erum ekki í vinnunni. Það á að vera gaman
að þessu." Guðni hefur sífellt bætt við sig
í þekkingu og sótt mikið af námskeiðum
erlendis. Eitt þeirra námskeiða sem höfðu
hvað mest áhrif á hann var í Kripalau-jóga-
stöðinni á austurströnd Bandaríkjanna.
Hvemlg starfsemi er á Kripalau?
Við köllum þetta heildræna heilsustöð
og vissulega er jóga notað þar en jafnframt
ails kyns önnur farartæki. Jóga þýðir ein-
faldlega sameining eða samruni. Þarna lær-
ir fólk líka nýjar matarvenjur, að bera um-
hyggju fýrir sjálfu sér, öndunaræfmgar,
þarna má læra til jógakennara, huglægt
nudd, og svo eru um 30 önnur námskeið
þannig að þessi miðstöð gefur mikla
möguleika. Þarna eru 350 fastir starfs-
menn og um 300 gestir á hverjum tíma.
Þarna er áfengi ekki haft um hönd og
menn eru samankomnir til að kynnast
sjálfum sér og öðrum og vera í nærandi og
græðandi umhverfi. Nú eru þrír íslending-
ar á leiðinni þangað og verða þar í þrjá
mánuði hver á námskeiði sem heitir Spir-
itual Lifestyle Training. Þeir fá að borga
fýrir dvöl sína með vinnu en einn þeirra er
þekktur íþróttamaður, annar hefúr verið í
jóga og þriðji maðurinn er mikilsmetinn
kokkur. Þessir menn finna að kærleikurinn
er allt og þeir vilja finna kærleikann í sjálf-
um sér.
Þarna kynntist ég Christine og Paul
Deslauriers sem hafa verið hér heima
undanfarið að halda námskeið í stórfýrir-
tækjum á borð við Heklu og Hagkaup.
Markmið þeirra er að boða kærleik og þau
kjósa að byrja þar sem völdin eru — hjá
forstjórum stórfýrirtækja.
Það fer enginn út í heim til þess að boða
ffið með barefli. Hann verður að kveikja
frið í eigin hjarta og þá fýrst verður ffiður
í kringum hann. Þetta eru litlir, ljúfir, ein-
faldir hlutir og þeir byggjast allir á kærleik.
Þú uppskerð eins og þú sáir.
Á hverju byggist það kerfi sem þú
kennir?
Ég hef þróað kerfi þó ég hafi ekki gefið
því neitt nafn og það hefúr fýrst og ffemst
með líkamsvitundina að gera. Líkaminn
hugsar ekki sjálfstætt. Allt sem gerist er
huglægt. Allt sem gerist í skrokknum er
eitthvað sem þú hefúr sjálf skapað. Þú ert
skaparinn. Það er ekkert annað til. Það
verður enginn sveigjanlegri í líkamanum
en hann er í huganum. Þetta er það sem ég
vinn með og það sem ég nota til þess eru
líkamsræktaráhöld, teygjur, bönd, jóga og
kerfi sem heitir Feldenkrais. Það er mis-
jafnt hvað fólk er tilbúið að gera þetta
hratt. Ég vinn með hverjum einstaklingi á
þeim hraða sem hann er tilbúinn að vinna
á. Ég geri ekkert fýrir einn né neinn annað
en að leiðbeina. Hver og einn uppsker fýr-
ir sig það sem hann leggur af mörkum.
Ertu þá ekki að kenna líkamsrækt?
Vissulega kenni ég líkamsrækt en með
það fýrir augum að líkaminn verði þinn
eigin þjónn. Ekki einhver egóistísk stytta.
Ég vil að fólk verði sveigjanlegt eins og
öspin en ekki stíft eins og eikin því öspin
beygir sig og sveigir en eikin brotnar!
Þungamiðjan í því sem ég geri er þess
vegna að kenna fólki bókstaflega að vera í
líkamanum og nota líkamann.
Ég kenni fólki að skoða viðnámið og
spennuna sem á sér stað í líkamanum,
skoða hvernig það stendur, er það með
höfúðið á undan sér eða herðarnar yfir
brjóstinu eða brjóstið spennt upp eins og
dúfa? Skoða ósjálfráðu viðbrögðin í líkam-
anum; ég sýni fólki hvernig það keyrir
sjálft sig í handbremsu!
Hvað notarðu til þess ama?
Bara einstaklinginn gagnvart sér — hans
eigið fas. Hann notar síðan ábendingar
mínar, sem eru gefnar alveg án dóms, tii
þess að laga það sem betur mætti fara. Ef
of mikið eða of lítið er af einhverju verður
röskun. Ameríkaninn kallar það „dis-ease“
sem á ekkert skylt við „sjúkdóm", heldur
bara ójafnvægi.
Við segjum „sjúkdómur". Þar af leiðandi
gefum við yfirlýsingu. Því fólk er það sem
það trúir og það býr sér jafnvel til sitt eig-
ið ferli í framhaldi af „sjúkdómsgreiningu"
og álítur „dóminn" þar með fallinn. En
þegar við tölum um að fólk „læknist" af
einu eða öðru, þá er það viðkomandi sem
leyfir sér að verða heill.
Sem betur fer er tilveran að vakna til vit-
undar um að allt er þetta huglægt, að
ef þú ætlar að breyta einhverju í líkaman-
um þá verður það að fara í gegnum
hugann. Heili okkar er ekki annað en afar
kraftmikil tölva. Það þýðir að við göngum
ekki lýrir neinu öðru en forritum. Strax í
móðurkviði mettumst við af því tilfinn-
ingaflæði sem á sér stað hjá foreldrum
okkar. Þau samskiptamynstur sem við síð-
an lærum í bernsku verða svo að því forriti
sem stjórnar öllum okkar viðbrögðum.
Sálfræðingurinn Karen Horney
22. TBL 1989 VIKAN 7