Vikan - 02.11.1989, Blaðsíða 18

„Þessa mynd tók ég á rusla-
haug í London og margir hafa
spurt mig hvar þetta væri eig-
inlega tekið, landslagið að
baki stúlkunni væri svo
fallegt...“
„Myndina tók ég á írlandi. Ég
var að mynda þetta módel
þegar hestamaður reið hjá.
Ég fékk hestinn lánaðan til að
gera myndina áhrifameiri.“ ►
„Guttinn er frábær vinur
minn. Hann myndi gera hvað
sem er í myndatöku, standa á
haus í hálíitíma ef ég bæði
hann. Það er gott að vinna
með honum.“ ► ►
18 VIKAN 22. TBL 1989
reka saman Premier, eina
þekktustu og stærstu umboðs-
skrifstofu fyrir fyrirsætur í
London, en ffá því Ragnar,
pabbi Hugrúnar, sendi mynd
af henni í fyrirsætukeppni í
Bandaríkjunum - sem hún síð-
an vann - og þar til hún gekk
með dóttur sína, Oliviu, starf-
aði Hugrún sem fyrirsæta. Feril
sinn hóf hún í Bandaríkjunum
eftir keppnina, sem haldin var
á vegum tímaritsins Teen, en
þegar hún hafði öðlast tals-
verða reynslu langaði hana til
að reyna fyrir sér í Evrópu.
Hún fór til Madrid á Spáni þar
sem hún fékk nóg að starfa,
ferðaðist einnig mikið og undi
bara hag sínum mjög vel þar til
Chris fékk hana til að koma
með sér til London.
Út á götu að
leita að stúlkum
Hugrún hætti fyrirsætustörf-
unum sem fyrr segir þegar hún
var óffísk og fór þess í stað að
leita að stúlkum sem gætu orð-
ið góðar fyrirsætur. Þetta gerði
hún með því að ganga um fjöl-
farnar götur í London og horfa
á kvenfólk. Fyrirsætur eru þó
ekki á hverju strái í London,
eins og hún segir að segja
megi um ísland, þannig að
henni varð í fyrstu lítt ágengt —
þar til hún sér glæsilega unga
stúlku að versla með móður
sinni. Hún nálgaðist þær og
heyrði þá sér til mikillar undr-
unar og ánægju að þær töluðu
íslensku. Þarna var komin
Bryndís Bjarnadóttir sem
Vikulesendur ættu að kannast
vel við því auk þess sem marg-
ar myndir hafa birst af henni í
blaðinu sagði hún í viðtali ffá
því þegar Hugrún uppgötvaði
hana í London.
Hugrún hélt síðan áffam á
þessari braut og fann ýmsar
stúlkur sem hún sendi til
Premier, þar sem hún hlaut
hrós fyrir val sitt. Hugrún hef-
ur næmt auga fyrir því hvaða
andlit myndast vel og varð því
vonsvikin þegar stúlka, sem
hún taldi góða ljósmyndafyrir-
sætu, myndaðist illa. Hún gafst
þó ekki upp heldur prófaði að
taka myndir af henni sjálf og
viti menn — Hugrún hafði rétt
fyrir sér, stúlkan myndaðist
mjög vel. Síðan hefur Hugrún
snúið sér í æ ríkari mæli að
ljósmyndun og þykir takast vel
upp. Núna starfar Hugrún því á
fullu við að leita að nýjum og
ferskum andlitum — ekki síst
íslenskum því hún segir að ís-
lenskar stúlkur séu einstakar
og geti náð mjög langt - og við
að taka myndir af þeim. □