Vikan - 17.05.1990, Blaðsíða 9

ég hafa farið nokkuð diplómatískt að en gallinn
var sá að fólk sá töflurnar heima þannig að
þetta var nokkuð hæpin pólitík.
Ég hef sjaldan orðið fegnari en þegar þeirri
útsendingu lauk. Maður hékk alltaf í þeirri von
að það myndi einhver dómnefnd einhvers
staðar í heiminum gefa þessu lagi eitt stig. Mér
varð því miður ekki að þeirri ósk minni. Ég er
sammála Valgeiri Guðjónssyni þegar hann
sagði: „Það næstbesta fyrir utan að vinna er
að fá ekkert stig.“ Þetta stigaleysi vakti mjög
mikla athygli fjölmiðlamanna. Ég held að þeir
Daníel og Valgeir hafi verið í viðtölum alla nótt-
ina. Viðtölin birtust í öllum helstu tímaritum
sem fjalla um tónlist. Má segja að það sama
hafi gilt um alla evrópsku pressuna eins og
hún lagði sig. Það vildu allir fá að vita hvað
þeir væru að hugsa að flytja þetta lag í þessari
keppni. Þetta hefur því þrátt fyrir allt verið ein
besta kynning sem þeir gátu fengið fyrir utan
að vinna.
Eftir útsendinguna kom til min norski sjón-
varpsþulurinn, sem hefur verið að kynna þessa
keppni í tólf ár, og sagði: Hvor er Valli? Hvor er
Valli? (Hvar er Valli?) Ég sagði: Við finnum
hann bara. Jeg má snakke med ham, (Ég verð
að tala við hann) sagði hann. Við fórum og
fundum Valgeir Guðjónsson i mannhafinu.
Þegar sá norski sá hann rauk hann til hans og
sagði: Valli, Valli, velkommen i nullklubben.
(Valli, Valli, velkominn í núllklúbbinn.)
KALLAÐI DANÍEL SÖNGVARA
FREÐFISKPINNA
Þýski þulurinn, sem er mjög frægur í sínu
heimalandi, kom einnig að máli við mig eftir
keppnina og sagði að hann þyrfti að biðja mig
afsökunar á einu máli. Þegar hann hafði verið
að tala um vin okkar Daníel söngvara þá sagði
hann í beinni útsendingu: „Jæja, kemur ís-
lenski freðfiskpinninn minn, gegnfreðinn af
anda“ og kallaði hann síðan alla útsendinguna
fiskpinnann. Seinna hringdi hann I mig og bað
mig að vinna að spurningaþáttum um ísland.
Sagðist hann vilja bæta fyrir þann óleik sem
hann hefði gert Islandi í söngvakeppninni og
búa til þrjá spurningaþætti um fsland, þrjá
klukkutíma í senn, í þrjá daga í þýska útvarp-
inu til að fræða Þjóðverja um landið. Bað hann
mig um að semja spurningarnar og vera dóm-
ari. Flugleiðir ætluðu aö gefa vikuferð til (s-
lands í verðlaun. Ég samþykkti það.
í fyrsta þættinum segir hann: „Hér er kominn
góður gestur...“ og kynnir mig. Segir síðan:
„Það má segja þaö, Arthúr, að ég skuldi ís-
lendingum svolítið síðan í söngvakeppninni,
þar sem ég var alltaf að tala um freðfiskpinna.
Á hinn bóginn fyrir þann sem vinnur þessa
spurningakeppni er vikuferð til íslands með
Flugleiðum og skilst mér að þetta sé eirimitt á
fiskpinnauppskerutímanum." Ég tók bakföll f
stólnum og hugsaði með mér: „Er þetta nú öll
yfirbótin sem hann ætlar að gera?
MARGAR FEGURSTU KONUR
LANDSINS HJÁ SJÓNVARPINU
- Hvernig finnst þér að vinna hjá íslenska
sjónvarpinu?
„Það hefur verið mjög gott. Þetta er einvala
lið sem þarna vinnur og get ég ekki ímyndað
mér skemmtilegri stað að vinna á. Þarna eru
samankomnar flestar fegurstu konur íslensku
þjóðarinnar. Mjög góður andi er hjá Sjónvarp-
Arthúr og Jón Egill
Bergþórsson pródúsent ræða
efni og uppsetningu
Litrófsþáttar.
inu, alla vega í þeirri deild sem ég vinn hjá, inn-
lendu dagskrárdeildinni. Fólk er mjög sam-
heldið og samhent og yfirleitt mjög lífsglatt.
Það er mikið af fólki sem vinnur við hvern þátt
eins og Litróf sem ég hef séð um í vetur. Ég
hef kynnst miklum snillingum á allt sem heitir
myndmál og má þar nefna pródúsentinn minn,
Jón Egil Bergþórsson. Hann er meðal þeirra
sem mér þykir einna vænst um, ásamt þeirri
konu sem hefur séð mér fyrir meiri tebirgöum
og súkkulaðibollum en ég hef fengið á allri
minni ævi. Það er mín hægri hönd, Helga
Sigríður Haraldsdóttir skrifta. Einstök kona í
sinni röð. Þegar maður er að tala um gott fólk
má ekki gleyma vini mínum, herbergisfélaga
og miklum öðlingsdreng, Hermanni Gunnars-
syni. Það hefur verið mér ómæld ánægja og
skemmtun að deila með honum kjörum þarna
í húsinu í allan vetur. Hann er mjög hugsandi
maður og við höfum fílósóferað mikið saman
þennan tíma. Ég get ekki ímyndað mér öllu
skemmtilegri herbergisfélaga.
- Hvernig stóð á því að þú sást um Litrófs-
þættina?
„Það var vegna þess að Sveinn Einarsson
hringdi í mig út til Þýskalands og bað mig að
annast lista- og menningarþætti í Sjónvarpinu.
Var það meðal annars vegna þess að á Ríkis-
útvarpinu hafði ég unnið töluvert aö bók-
menntaþáttum og þáttum sem fjölluðu um
listalíf í útlöndum. Hann fékk því þá hugmynd
að ég væri kjörinn til að sjá um þáttinn. Litrófs-
heitið er komið frá mér en efni þáttanna hafði
verið ákveðið áður. Þegar á reyndi mótaðist
þátturinn hins vegar mikið af mér og Jóni Agli.
Útfærslan hefur þó öll verið hans. Ég hafði haft
áhyggjur af því þegar ég kom til landsins að
ekki tækist að fylla þessa þætti því ég hafði
ekki hugboð um hversu mikið var að gerast í
þessum efnum hér á landi. Raunin varð því allt
önnur. Við urðum að hafna miklu meira efni en
okkur var kært og hefðum í rauninni þurft að
hafa þennan þátt vikulega ef vel hefði átt að
vera. Það er alveg óendanleg gróska ( öllu
sem heitir listir og menningarmál á íslandi.
Mig langar til að koma því að vegna um-
fjöllunar vissra blaðagagnrýnenda um þennan
þátt að hún hefur oft á tíðum verið byggð á
gegndarlausri vanþekkingu þessara aðila á
möguleikum þessa miðils. Þeir átta sig ekki á
því að sjónvarp og útvarp eru mjög ólíkir
miðlar. Sjónvarp er mjög þungt í vöfum og
maður hleypur ekki á staðinn með myndavélar
eins og gert er með hljóðnemann í útvarpi.
Einnig þarf að binda sig við bása tímans í
myndverinu. Stundum var hringt I mig daginn
fyrir útsendingu og sagt: „Heyrðu, það er mjög
athyglisverð sýning í gangi. Hún verður endi-
lega að koma í þættinum hjá þér á morgun."
Fólk áttar sig ekki á því að það er margra daga
vinna að setja saman þátt af þessu tagi. Öllum
upptökum er lokið tveimur vikum áður en þátt-
urinn fer í loftið.
Mér heyrðist á einum fjölmiðlagagnrýnanda
í útvarpi á dögunum að hann vildi að ég gengi
í skrokk á viðmælendum mínum. Þar sem ég
er ekki mikill niðurrifsmaður á ég erfitt með að
vera mjög neikvæður og hef mikla tilhneigingu
að hampa því jákvæða í fari þeirra listamanna
sem ég fjalla um. Ég gef þó að sjálfsögðu eng-
um neitt sem hann hefur ekki unnið fyrir.“
- Hvað geturðu sagt okkur um umræðu-
þættina þína sem hafa oröið Spaugstofu-
mönnum að efniviði?
„Mig hefur alltaf langað til að taka fyrir lífs-
spekileg efni í sjónvarpi, án þess að vera að
etja fólki saman, og sjá hver lumbrar best með
orðunum á hinum, að amerískum hætti þar
sem ekkert púður þykir í öðru en að þátturinn
leysist upp í slagsmál í lokin.
Fyrsti þátturinn minn var um lífsgæðakapp-
hlaupið og var maraþonþáttur. Hann var mjög
erfiður þar sem ég þurfti allt í senn að stjórna
uniræðunni, taka á móti spurningum frá áhorf-
endum og fylgjast með ábendingum frá tækni-
mönnum. Ég var mjög þreyttur eftir þann þátt.
Yfirleitt hitti ég þátttakendur, legg línurnar og
fer yfir efnið með þeim. Ég hef engar spurning-
ar skrifaðar hjá mér í umræðunum því mér
þykja þættir þar sem stjórnandinn hefur þær í
því formi frekar þvingaðir. Ég var fyrst farinn
að læra listina þegar starfi mínu lauk hjá Sjón-
varpinu. En ég vona að ég komi heim næsta
vetur og geti fengist við svipuð verkefni."
FALIN MYNDAVÉL Á
ÁRSHÁTÍÐ SJÓNVARPSINS
- Er einhver ástæða fyrir því að þú klæðist
þessum litskrúðugu vestum?
„Ég hef alltaf haft gaman af svolítið sérstök-
um klæðnaði. Þegar ég var í Þýskalandi síð-
asta sumar voru þessi vesti að komast í tísku
hjá ákveðnum hópum og tók ég nokkur með
mér heim. Ég bar þessi klæði undir sjónvarps-
menn og spurði hvort ég gæti með góðu móti
verið í þeim fyrir framan myndavélarnar. Það
féll í góðan jarðveg. Seinna fóru ýmsir að
ganga í svona vestum, bæði sjónvarpsþulur
og aðrir. Þaö varð mér til ómældrar ánægju.
Ég átti ekki von á að þessi vesti myndu vekja
eins mikla athygli og raun bar vitni og allra síst
að ég sæi sjálfan mig í þeim, leikinn af öðrum
manni.
Á árshátíð Sjónvarpsins er vaninn að sýna
misheppnaðar upptökur og uppákomur frá
liðnu ári. Á síðustu árshátíð var sýnd upptaka
nokkur, mér til mikillar skelfingar. Vinir mínir í
stúdíóinu höfðu fyrir upptöku á einhverjum Lit-
rófsþættinum farið að tala við mig um þessi
vesti. Og ég út frá því haldið langa og mergj-
aða tölu um gæði þeirra og kosti, án þess að
hafa hugboð um að myndavélarnar væru í