Vikan - 17.05.1990, Blaðsíða 23

Mér fannst þetta ósköp lítilfjörleg bón, þarna
sem hún stóö og hallaði undir flatt og langaði til
að fara í eitthvað reglulega fallegt. Já, þér vitið
nú sjálfur, hvað maður getur orðið veikur fyrir
dömunum, herra dómari. Og þegar hún var
komin í þennan kjól, varð ég blátt áfram
hrærður, svei mér þá, og svo settumst við og
ég mátti til með að taka í höndina á henni og
segja henni eins og satt var að svona fallega
hefði ég ekki séð hana Soffíu, síðan við geng-
um saman í skóginum á Eikabergi í gamla
daga. Svo opnuðum við þessar flöskur sem við
höfðum tekið með okkur og þarna sátum við
og rifjuðum upp fyrir okkur, hvernig veröldin
hefði litið út í þann tíð.
LÍFIÐlERÍ KEPPNI
Frh. af bls. 20
bæöi í sveitarstjórnum og á Alþingi. En er ekki
ætlast til aö Þorgils Óttar beiti sér einkum á
sviði æskulýðs- og íþróttamála í bæjarmála-
pólitfkinni í Hafnarfirði?
„Auðvitað þarf að sinna þeim málum, en það
er alls ekki svo að ég ætli að einskorða mig við
þau. Það er eitt af stærstu hagsmunamálum
hvers bæjarfélags að rétt sé haldið á fjármál-
unum og á það hefur mjög skort f Hafnarfirði
að undanförnu. Hins vegar er eins og öllum al-
menningi leiðist fjármálaumræða. Menn geta
deilt um það af miklum ákafa hvort leggja beri
göngustíg þarna eða annars staðar en hafa
síður áhuga á að setja sig inn í fjármálalegan
rekstur bæjarfélagsins sem er auðvitaö stóra
málið f þessu. Deilur eða ágreiningur flokk-
anna um þau mál fara því oft fyrir ofan garð og
neðan hjá kjósendum og ekki bætir úr skák
þegar uppgjör síðasta árs liggur ekki fyrir klárt
og kvitt eins og nú er uppi á teningnum í Hafn-
arfirði. Hvert stórfyrirtækið á fætur ööru hefur
verið aö halda aðalfundi og leggja þar fram
endurskoðaða reikninga. Vitaskuld ætti það
sama að gilda um bæjarfélag. Reikningar þess
ættu að liggja frammi endurskoöaðir fyrir kosn-
ingar svo sjá mætti útkomuna svart á hvítu í
stað þess að leggja fram eitthvert bráðabirgða-
- En svo að við snúum okkur að efninu -
hvernig stóö á því að þið láguð þarna í sæng-
urfatadeildinni?
- Sú deild var á hæðinni fyrir neðan kjóla-
deildina og við vorum að hugsa um að fara að
hypja okkur út, þegar við fórum þangað niður.
En svo komum við auga á rúmin.
„Nei, líttu á,“ sagði Soffía. „Þetta er bara
brúðarsæng, búin silki og guðvef. Hefurðu séð
svona fallegt rúm?“
- Nú-nú, og hvað gerðuð þið svo? spyr
dómarinn.
Kalli Klumpur steinþagnar og klórar sér á
skeggjaðri hökunni. Hann getur tekist á við hitt
og þetta í heimi hér en nú er hann bersýnilega
í vandræðum.
- Ja-a-a, það var þetta rúm, umlar í honum.
- Þið láguð þar, var það ekki?
- Jú akkúrat, við fórum um borð í það og
hölluðum okkurduggunarlítið, og hvernig sem
það nú var eða var ekki þá sofnuðum við. Þeg-
ar ég vaknaði aftur varð ég að nudda augun,
því að kringum okkur stóð fullt af fólki, sem
kjaftaði og flissaði.
„Nei,“ sagði ég við sjálfan mig, „nú er komin
yfir þig asskotans martröð, Kalli," sagði ég,
„því að ekki getur það verið þú sem ert hér inn-
an um silki og hýjalín og flissandi fólk.“ Svo
velti ég mér yfir á hina hliðina, til þess að mig
færi að dreyma um eitthvaö annaö. En þá var
það, sem einhver ýtti í öxlina á mér og gerði
sig grínagtugan.
„Hvur ert þú?“ sagði ég. „Sérðu ekki að ég
er sofandi?"
- „Ég er umsjónarmaðurinn," sagði hann.
„Reyndu að dragnast á fætur og koma þessari
stelpu með þér,“ sagöi hann, „því að ég er
búinn að hringja á lögregluna."
„Hvað kallaðirðu hana?“ spurði ég.
- Þá öskraði ein búðarstúlkan svo hátt, að
Soffía vaknaði:
„Guð,“ grenjaöi hún. „Liggja þau ekki þarna
í Parísarsænginni og eru búin að bæla hana
alla niður."
„Svona komdu þér burt úr rúminu með
þessa dræsu,“ endurtók umsjónarmaðurinn.
- Þá var það, sem ég sló, herra dómari. Og
það segi ég hér fyrir réttinum, að það högg átti
hann sannarlega skilið.
- Dæmið þér mig í þriggja mánaða fangelsi,
segið þér? Jú, ég hef kannski barið nokkuð
fast, en þó að þetta væru síðustu orðin sem ég
ætti eftir að segja hérna megin grafarinnar þá
get ég ekki annaö en endurtekið það, að þessa
höggs skal ég aldrei iðrast. Svona er ekki
hægt aö tala - og alls ekki þegar frú Soffía
Rósenkvist á í hlut, því hún er regluleg dama.
□
uppgjör með ótal athugasemdum endurskoð-
enda eins og nú á sér stað í Hafnarfirði."
Það er greinilega ekki komið að tómum kof-
anum þegar bæjarpólitíkina ber á góma og
ekki annað að heyra en Þorgils Óttar sé þeirrar
skoðunar að margt mætti betur fara í Firðinum.
Fjölmiðlar og pólitík berast í tal og hann er
þeirrar skoðunar að fjölmiðlar sinni ekki sem
skyldi málefnum sveitarfélaga.
„Fjölmiðlar fylgjast vel með stjórnvöldum,
það er að segja Alþingi og ríkisstjórn. Þing-
menn og ráðherrar komast ekki upp með að
fara með rangt mál. Ef þeir gera þaö eru þeir (
mörgum tilfellum einfaldlega negldir í fjölmiðl-
um. Það er hins vegar miklu minna aðhald sem
fjölmiðlar veita bæjarstjórnarmönnum og þeir
komast upp með að fela og fegra hluti án þess
að fjölmiðlar reki rangfærslurnar ofan í þá.“
ÞAÐ ER MINN LEYNDI
DRAUMUR AÐ . . .
Samræöurnar eru nú komnar vítt og breitt.
Þorgils Óttar segist ekki bera kvíðboga fyrir
framtíð íslensks þjóðfélags. (slendingar séu
harðir af sér og duglegir, vel menntaðir og hafi
alla burði til að standa af sér allan mótbyr, jafn-
vel vinstri stjórn eins og þá ríkisstjórn sem nú
situr. Hins vegar hafi hann lært ýmislegt á að
kynnast öðrum þjóðum og sé að sjálfsögðu
orðinn mun opnari fyrir öllum nýjungum en
áður. En hann sé borinn og barnfæddur Hafn-
firðingur og aldrei hafi hvarflað að honum að
þiggja tilboð um atvinnumennsku í handbolta
erlendis. í Hafnarfirði vilji hann lifa og búa.
Ég seilist í þennan spotta sem hann gaf út
varðandi það að hann sé mun opnari en áður
og þykist heyra að ef til vill sé Þorgils Óttar ekki
alveg búinn að koma sérfyrir á endanlegri hillu
í lífinu, eigi jafnvel eftirað standauppúrbanka-
stólnum og bæjarstjórninni og snúa sér að ein-
hverju allt öðru. Hann er tregur til þegar ég fer
útí þá sálma en segir svo lítið eitt afsakandi:
„Ég hafði mjög gaman af því að teikna sem
strákur þó ég hafi lítið sem ekkert fengist við
það lengi. Ég hef áhuga á myndlist og það er
minn leyndi draumur að læra að mála. Kannski
ég láti verða af því að fara á listaskóla erlendis
einhvern tímann - í síðasta lagi í ellinni. Nei,
ég hef ekki sömu tónlistarhæfileika og faðir
minn. Ekki held ég það. Að visu spilaði ég á
trompet sem unglingur en þá voru allir með raf-
magnsgítara og blásturshljóðfærin þóttu út í
hött. Fór svo að ég lagði trompetinum og fór að
spila á rafmagnsgítar I unglingabandi. En það
stóð nú ekki lengi og ég sé alltaf eftir því að
hætta með trompetinn. Og ég veit ekki hvort
ég hef þolinmæði í að mála. Er orðinn svo van-
ur að standa í keppni og ég Ift á mina vinnu og
þátttöku í stjórnmálum sem keppni. í fyrra fór
ég í þriggja vikna sumarfrí til Flórída en þegar
fríið var hálfnað var ég strax farinn aö hlakka til
að komast í hasarinn heima aftur. En lífið sjálft
er líka keppni sem við tökum öll þátt í með
einum eða öðrum hætti og reynum að standa
okkur sem best.“
10.TBL 1990 VIKAN 23