Vikan - 24.11.1938, Blaðsíða 10
10
VIK A N
Nr. 2, 1938
Arthur Tuckerman: gkerðU £ TeÍpÍð!
74
R L B E R G - hraðlestin staðnæmdist
í f jólubláu vetrarrökkrinu. Dr.
Frank Mason stökk út úr lestinni og ók
sér í kvöldkuldanum. Andartaki síðar var
ekki laust við að honum brigði í brún, því
rétt hjá sér á stöðvarpallinum, sem var
þakin ísi, kom hann auga á Gregory Valio,
sem var að heilsa einhverjum komumönn-
um.
Dr. Mason flýtti sér frá stöðinni, því
honum varð hálfórótt af að hitta Valio í
Kitzhof.
Að loknum miðdegisverði á veitingahús-
inu, gaf hann sig á tal við gestina í litlu
veitingastofunni. Hann kunni sérstaklega
vel við tvo þeirra, einu Ameríkumennina
í veitingahúsinu auk hans. Annar var hár,
ungur maður með uppbrett nef og í hvítri
prjónapeysu. Hinn var grannvaxin, Ijós-
hærð, ung stúlka. Hún hafði stór, blá auga,
óvenjulega fagran munn og iðaði af fjöri
og kátínu.
Dr. Mason féll vel við ungt fólk, og því
virtist líka falla vel við hann. Það var
áfjáð í að gefa honum allar upplýsingar
um. Kitzhof. Þau sögðu honum, hvor skíða-
brautin væri betri, og hældu mikið skíða-
kennara, sem hét Leutner. Dr. Mason tók
eftir því, að ungi maðurinn leit ekki af
ungu stúlkunni.
Kl. tæplega níu, kom dyravörður veit-
ingahússins inn í veitingastofuna:
— Það er sími til yðar,
ungfrú Ellison, sagði hann.
Ungfrúin flýtti sér út,
og ungi maðurinn hleypti
brúnum.
Þegar hún kom aftur, að
lítilli stundu liðinni, skein
af henni fögnuðurinn og
hrifningin.
— Ég ætla upp að
skipta umföt, Jasper.sagði
hún við unga manninn.
— Georgy Valio er að
bjóða mér á Tyrola-kvöld í
Majestic gistihúsinu. Hann
kemur að sækja mig eftir
nokkrar mínútur.
Ungi maðurinn sagði
stuttaralega:
— Jæja þá!
Hann hleypti brúnum og
sneri ölglasinu sínu ótt og
títt, auðsjáanlega æstur í
skapi.
Dr. Mason hafði tekið eftir nafni Greg-
ory Valios, en sagði ekkert. Skömmu síð-
ar fór hann upp að hátta, hann var þreytt-
ur eftir ferðalagið.
Næstu daga gaf hann sig mikið að
Þessi frásögn A. Tuckerman styðst við sannsögulegan atburð, og segir
frá manni, sem sýndi hvað með honum bjó, þegar í nauðirnar rak.
Jasper Brian. Þeir voru á sömu skíðabraut.
Unga stúlkan, Christine Ellison, var í
einni byrjendadeildinni, svo þeir sáu hana
mjög sjaldan á daginn. Fyrst, þegar vika
var liðin, þorði Dr. Mason að spyrja Brian:
— Eruð þér trúlofaðúr ungfrú Ellison?
Jasper Brian roðnaði. Hann horfði á Dr.
Mason, og það var eins og hann fengi löng-
un til að gera hann að trúnaðarmanni sín-
um.
— Ég hefi verið skotinn í henni í tvö
ár, sagði hann, en við erum enm ekki trú-
lofuð.
Dr. Mason kveikti í pípunni sinni.
— Segið þér mér, spurði hann, hver er
hann eiginlega þessi Valio, sem býður
henni öðru hverju út á kvöldin?
Ungi maðurinn hnyklaði brýnnar.
— Það er einhver, sem hún kynntist
síðastliðið sumar í Deanville. Ég veit ekk-
ert um hann annað en það, að hann er
forríkur, og kvenfólk er alveg vitlaust
í honum. Ég þoli hann ekki.
Teikningarnar eru eftir
KARL RÖNNING
Sprungan gliSnaði — og snjórinn
undir hægra skíðinu snarkaði og
brast undan fæti.