Vikan - 24.11.1938, Blaðsíða 11

Nr. 2, 1938
VIKAN
11
Dr. Mason líkaði vel þessi athugasemd, en
ungi maðurinn bætti allt í einu við vandræða-
lega:
— Hann er vonandi ekki vinur yðar?
— Nei, hann er ekki vinur minn, svaraði Dr.
Mason rólega.
Hann tók eftir því og kunni því illa, að Brian
hélt sig oftast á kvöldin í htlu veitingastofunni,
— en Christine Ellison dansaði við Gregory
Valio í stóra, skrautlega veitingahúsinu, Maje-
stic.
— Hvers vegna bjóðið þér henni ekki á
Majestic, spurði Dr. Mason.
— Ég hefi ekki efni á því, svaraði Jasper
Brian. Það eru dansleikir þar tvisvar og þrisvar
í viku, og þau drekka kampavín alla nóttina.
Fyrr læt ég hengja mig en ég láti Valio bjóða
mér. Svo bætti hann við, kannske til að friða
sjálfan sig: Þetta er bara í bili. Hún hættir
þessu. Annars er hún bezta og heiðarlegasta
manneskja, sem ég get hugsað mér.
Dr. Mason mundi eftir ákveðnum atburði í
sambandi við þennan Gregory Valio. Atburði,
sem hann gat því miður ekki talað um sem
læknir. Dr. Mason starfaði þá í París. Hafði
Valio þá einu sinni snúið sér til hans með vand-
ræðamál og gert honum tilboð, sem kom alger-
lega í bága við almennt siðferði lækna. Mason
hafði hvorki rekið unga manninn út né komið
á nokkurn hátt hranalega fram við hann. Hann
hafði aðeins sagt Valio, að hann gæti ekki leyst
vandræði hans. En síðan
hafði hann sínar ákveðnu
skoðanir um Gregory
Valio.
En svo mjög sem hann
langaði til að geta opnað
augu Jasper Brians, fannst
honum sér vera ókleift að
segja frá því, sem hann
hafði komizt að sem lækn-
ir. Hann stóð þreytulega
á fætur og sló á öxlina á
unga manninum.
— Yður fellur ekki vel
við þennan mann, og mér
ekki heldur, sagði hann
hughreystandi. En munið
eftir máltækinu: Sér gref-
ur gröf, þótt grafi. Ef
Christine er eins og þér
segið, lætur hún ekki
blekkjast af honum.
Sjálfur var hann ekki
sannfærður um þessi hug-
hreystingarorð sín. Þau
hljómuðu dálítið tómlega.
Kvöld nokkurt, viku síð-
ar, kom Jasper Brian inn
í veitingastofuna, þar sem
Dr. Mason sat og var að
tala við Leutner. Hann var
hörkulegur á svipinn og
óvenjulega fastmæltur, er
hann lagði höndina á öxl-
ina á Dr. Mason og sagði:
— Ég fer með lestinni
kl. 7,40 í fyrramálið.
Jasper Brian.

Hann kallaði á þjón-
inn og bað um vín fyrir
þá alla. Þegar hinir
afþökkuðu vínið, sagði
hann:
— Jú, jú, þið drekkið
nú eitt glas í alveg sér-
stöku tilefni — að
Christine Ellison farnist
vel. Hún er nýtrúlofuð
manni, sem heitir Greg-
ory Valio.
Dr. Mason varð orð-
fall, en Leutner gamli
sagði:
— Þessi fallega, unga
stúlka — jæja þá!
Jasper titraði allur,
en svo féll hann í þunga
þanka. Þegar hann hafði
drukkið úr glasinu, stóð
hann upp.
— Ég held, að ég fari
upp til að ganga frá
dótinu mínu, sagði
hann.
— Haldið þér nú, að
það sé viturlegt af yður
að fara, sagði Dr. Ma-
son.
Jasper brosti.
— Ég hefi ekkert hér
að gera, sagði hann. En mig langar til að
biðja yður bónar. Viljið þér ekki líta eftir
henni og hjálpa henni, ef hún skyldi þurfa
þess með?
— Þér getið treyst mér, sagði Dr. Ma-
son alvarlega. Ætla þau að gifta sig á
næstunni ?
— Ekki fyrr en í maí, sagði ungi mað-
urinn rólega.
Eftir þrjá mánuði, hugsaði Dr. Mason.
Ég verð að tala dálítið við þenna Valio.
Ef það gengur ekki, get ég ógnað honum
með lögreglunni. Það er skylda mín gagn-
vart ungu stúlkunni. Þetta er þorpari.
Svo sagði hann:
— Mig langar til að biðja yður bónar
í staðinn. Frestið för yðar um einn dag.
Mig langar til að tala við yður við morg-
unverðinn í fyrramálið.
— Því miður, sagði ungi maðurinn. Ég
get ekki verið hérna einum degi lengur. Þér
sögðuð um daginn, að sér grafi gröf, þótt
grafi. En hann hefir í staðinn grafið
mig.
Hann leit í kringum sig og gekk svo út
úr veitingastofunni. Dr. Mason hugsaði
með sjálfum sér: Hann verður tvo daga
til Le Havre.----------
Snemma næsta morgun fór Dr. Mason
upp í veitingahúsið Majestic. Hann sá
Valio hvergi, en hitti Leutner.
Framh. á bls. 16.
Gregory Valio var
efnaður ■— og stúlk-
umar eltu hann á
röndum.