Vikan - 24.11.1938, Blaðsíða 17

Nr. 2, 1938
VIKAN
17
Við teiknum
allskonar auglýsingar, umbúðir, bréfhausa,
bókakápur, vörumerki, verzlunarmerki, götu-
auglýsingar og bíóauglýsingar.
Auglýsing yðar gerir margfalt meira
gagn, ef þér hafið í henni góða mynd.
Ennfremur ætti hver verzlun ætíð
að nota nafn sitt í sama formi. —
Erum ávallt reiðubúnir til þess að aðstoða
yður með allt, er að auglýsingum lýtur.
%
1
m
Austurstræti 12.
Sími 4292.
þeim sat manneskja í hnipri, svo að rauða
húfan nam við hnén.
Þegar Leutner kom til Dr. Mason, leysti
hann Christine Ellison, og hún féll í snjó-
inn Dr. Mason tók upp koníaksflösku og
icraup við hliðina á henni. Hann þrýsti
flöskustútnúm á milli vara hennar og
nuddaði hendur hennar.
Dr. Mason leit upp. — Hún er ekki
brotin, sagði hann. — Það er bara þreyta,
mjög alvarleg þreyta. Hvað hefir komið
fyrir?
— Ég fann hana í þriðju sprungunni,
sagði Leutner. — Snjóbrúin hefir látið
undan, og hún hefir dottið fimm metra
niður á sylluna hægra megin. Ég þekki
þessa brú. Við höfum aldrei verið hræddir
við hana, því að við vissum um sylluna
hægra megin. Það er ekki hægt að sjá
það að ofan, sprungan er of mjó og of
dimm.
Hann þagnaði og augu hans skutu
neistum. — En herra læknir, hélt hann
áfram og rödd hans titraði. — Maðurinn
var ekki hjá henni, þegar ég fann hana,
og reipið — það var skorið á reipið með
hníf! Skorið á það með hníf, segi ég! Og
ég sá ný skíðaför, sem lágu til Bergli-kof-
ans.
Það var komið myrkur, þegar þau komu
í Kulm-veitingahúsið, efst á fjallabraut-
inn. Dr. Mason fór með Christine upp,
gaf henni styrkjandi drykk og háttaði
hana. Hún mælti varla orð, en starði á
hann. Einu sinni sagði hún „Gregory“ og
grét dálítið. En undir eins og hún var
háttuð, sofnaði hún vært. Dr. Mason var
hjá henni og vakti. Síðar stakk Leutner
höfðinu inn um gættina og horfði spyrj-
andi á Dr. Mason, sem kinkaði kolli og
brosti dauft en róandi.--------
Klukkan var rúmlega átta, 'þegar Dr.
Mason fór niður í litlu veitingastofuna í
Kulm-veitingahúsinu. Leutner sat þar við
víndrykkju og var í ákafri samræðu við
gestgjafann. Þeir litu báðir við, þegar
Dr. Mason kom inn.
Gestgjafinn ávarpaði hann: — Hr. lækn-
ir, nokkrir skógarhöggsmenn hafa fundið
einhvern skíðamann hinu megin við Bergli-
kofann. Þeir eru á leiðinni með hann hing-
að á sleða. Hann er stórslasaður og við
höfum engan lækni. Má ég reiða mig á
aðstoð yðar?
Dr. Mason strauk hendinni þreytulega
yfir ennið. — Þetta hefir verið erfiður
dagur, sagði hann, * *— en auðvitað megið
þér reiða yður á mig.
Leutner rauk upp. — Þér getið ekki
komið með þetta svín hingað! hrópaði
hann. — Dr. Mason snertir ekki á hon-
um. Ef þið komið með hann, spörkum við
honum út.
Dr. Mason varð skyndilega ljóst, hver
þetta mundi vera.
Gestgjafinn tók ekkert tillit til Leutn-
ers og hélt áfram: — En hann er fótbrot-
inn á báðum fótum og ef til vill er haus-
kúpan brotin líka. Maðurinn, sem kom
með fregnina, sagði, að hann mundi aldrei
stíga á skíði framar.
Leutner sló í borðið: — Læknirinn
snertir ekki á honum.
Dr. Mason sagði rólega: — Þér sögðuð
mér um daginn, Leutner, að hér á fjöllun-
um yrðuð þið að gæta sóma ykkar. I
stöðu minni verð ég líka að gæta sóma
míns. Hann snéri sér að gestgjafanum.
— Ég skal annast manninn, sagði hann.
— En látið þér mig strax fá símskeyta-
eyðublað. Ég verð að senda áríðandi
skeyti til kunningja míns, sem kemur til
Le Havre á morgun. Og færið mér svo
glas af heitu víni. Mjög heitu, en ekki of
sterku.------
í Englandi fer kaup lækna venjulega eft-
ir húsaleigu sjúklingsins, vegalengdinni til
bústaðar hans, tímanum, sem viðtalið tek-
ur og hvort sjúklingurinn er vinnuhjú eða
af húsbændastétt. Annars taka læknar
ekki meira fyrir sjúkravitjun en viðtal.
*
Eini konungurinn, sem veraldarsagan
hermir að komizt hafi til valda áður
en hann fæddist, var Shapur II., konung-
ur í Persíu, sem sat að völdum 309—379.
Eftir dauða föður hans, var beðið með svo
mikilli óþreyju eftir nýjum konungi, að
Shapur II. var kallaður til konungdóms
þrem dögum áður en hann fæddist.
Krýningin fór þannig fram, að kórónan
var sett efst á vögguna, sem honum var
ætluð.
Strútanna á stórum strútabýlum er
mjög vandlega gætt vegna þess, hve f jaðr-
irnar á þeim eru viðkvæmar á meðan þær
eru að vaxa. Eitt af því, sem talið er að
hafi áhrif á fjaðrirnar, spilli útliti þeirra
og rýri verðmæti þeirra, er hinn eðlilegi
breytileiki á blóðþrýstingi strútanna eftir
því, hvort nótt er eða dagur. Þessi áhrif
má greina á því, hvort fjaðrirnar sitja
gisið eða þétt.
*
Finnið hjartsláttinn og sjáið þið svo
vatnskranann í eldhúsinu, þegar hann er
galopinn. Hugsið þið ykkur, að það fer
helmingi meira blóð í gegnum hjartað í
ykkur'á mínútu heldur en vatnið er, sem
streymir úr krananum.
*
Það er hægt að venja sig á ópíum með
stöðugri neyzlu. Byrjendur sofna ef þeir
reykja 3—4 pípur í einu, en þegar menn
hafa vanið sig á ofnautn ópíums, þurfa
þeir að reykja um 50 pípur til þess að
sofna.
Brögð fílakaupmanna í Indlandi eru
óteljandi. Ef fíll hefir meiðst undan burð-
arstóli — svokölluðum bovdab — og ber
ör eftir, er hann málaður. Meiðsli á höfði
eru dulin með kynlegum krítarmerkjum,
rifur á fótum eru fylltar með kítti, og ef
tá vantar er hún límd á, því að tærnar,
sem eiga að vera 5 á framfótum og 4 á
afturfótum, hafa mikla þýðingu fyrir út-
lit dýrsins og ráða miklu um verðið.