Vikan - 01.12.1938, Blaðsíða 20

20
VIKAN
Nr. 3, 1938
Æfintýri Óla í Afríku.
Geir liðþjálfi hefir farið ríðandi ásamt Öla til
kofa Bennó loðdýraveiðimanns til þess að bjarga
honum undan þorpurum, sem ætla að ræna hann.
Bennó hefir þegar verið borinn ofurliði og lið-
þjálfinn er ginntur með brögðum í gildru og
vopnin tekin af honum.
Á meðan hefir Óla grunað margt, og hann
færir sig gætilega nær kofa veiðimannsins, þar
sem allt virðist vera með kyrrum kjörum. Hann
ákveður að læðast upp að kofanum og gægjast
inn.
Dóttir loðdýraveiðimannsins, Lina litla, hefir
fengið skilaboð um að gæta hestanna, en nú eltir
hún Öla og biður hann um að fara með sig til
pabba síns. Óli neitar því. Það er alltof hættu-
legt. En Lína þrábiður hann.
Lína: Eg er svo hrædd um, að það hafi komið
eitthvað vont fyrir pabba. Ég þoli ekki að sitja
hér og bíða án þess að vita nokkuð.
Óli: Jæja þá Lína, en þú verður að lofa mér
þvi að vera fyrir aftan mig, ef þeir skjóta.
Ræningjamir hafa bundið Geir og Bennó og
hafa tekið stigann til þess að komast upp á loft-
ið, þar sem Bennó geymir hin dýrmætu hlébarða-
skinn, sem þorparamir ætla að stela.
En þeir vara sig ekki á hugkvæmni Geirs.
Það er ekki í fyrsta skipti, sem hann kemst í
færi við svona þrjóta, og hann sparkar í stig-
ann svo að hann dettur og þorparinn hendist
niður.
Annar ræninginn liggur meðvitundarlaus á
gólfinu, en félagi hans miðar skammbyssunni, og
Geir er ljóst, að hans síðasta stund er komin.
Þá birtist Óli í dyrunum með riffilinn sinn: Upp
með hendumar, þorparinn þinn!
Báðir þorpararnir em bornir ofurliði, Bennó er
úr hættu og Lína litla fleyir sér í faðm föður
síns. — Þú komst alveg í tæka tíð, Óli, segir
Bennó. Þú hefir bjargað lífi Geirs og mínu. Það
var drengilega gert.
Þorpararnir eru nú bundnir og fluttir til her-
búða vopnaða lögregluliðsins. Liðþjálfinn: Það
var ágætt að við náðum í ræningana, Óli minn.
Nú geta loðdýraveiðimennirnir hér í héraðinu
verið óhultir. Og Bennó — sá var nú ánægður.