Vikan - 07.09.1939, Qupperneq 5

Nr. 36, 1939
V IK A N
5
5 þlÉuStU
dœtur Íslands 1939
Kjósið úr flokki þessara fríðu kvenna
^&fyuhbuhdhottyúvifyu yfirstandandi árs.
5
árum og hefir hún verið skoðuð sem einn
liður í alþjóða kynningarstarfsemi og tals-
in vel fallin til að vekja eftirtekt á þeim
löndum, sem tekið hafa þátt í henni.
Það sem fyrst og fremst hefir vakað
Framh. á bls. 20.
Dyrir tæpum mannsaldri vorum' við Is-
* lendingar nær einvörðungu bænda-
þjóð, og það á allfrumstæðu stigi, tæknis-
lega séð. Bókmenningu áttum við næga,
og það, sem henni fylgdi, en á þessarri
öld, og einkum síðustu 20 árin hafa íslend-
ingar breytt mjög um viðhorf og lífs-
land og svo bjartsýn þjóð, að þar sé kos-
in fegurðardrottning á sama tíma og
stærri þjóðirnar tefla börnum sínum fram
á blóðvellina.
Það er mál þeirra manna, sem víða hafa
farið, og margar konur séð, að hvergi geti
fegurri konur en á voru landi, Islandi. Og
þetta er ekki skrum, því að íslenzka stúlk-
an er hvort tveggja í senn: fagurlimuð og
andlitsfríð. En þar við bætist sú sjaldgæfa
gjöf guða, er þær hafa í ríkari mæli en
nokkrar stallsystur þeirra, er í öðrum
þjóðlöndum lifa, þá náðargjöf, sem á flest-
um Evrópu-málum nefnist: charmé. Það
3
venjur, og það svo, að halda mætti, að
þeir hefðu stokkið yfir aldir, — eða eins
og greindur maður komst að orði: Að
Islendingar hefðu stigið úr hjólbörunum
beint upp í flugvélina.
Af þessu hefir eðlilega leitt ýmsan
glundroða og flaustur í þjóðfélaginu, þótt
betur hafi farið, en ætla mætti.
Það má slá því föstu, að sá hluti þjóð-
arinnar, sem bezt hefir runnið þetta skeið,
séu íslenzku stúlkurnar. Hver skyldi trúa
því, er hann lítur yfir danssal, fullskip-
aðan ungum, íslenzkum meyjum, að þær
væru dætur kotunga og fátækra fiski-
manna í ótal ættliðu, og eigi allfáar þeirra
hafi slitið barnsskónum við aðgerðir á
fiski, línubeitingar, við smalamennsku og
votaband. I þeim sal myndi ókunnugum
ganga illa að segja fyrir um það, hverjar
stúlkurnar væru af alþýðu komnar, og
hverjar af hinni svokölluðu yfirstétt, —
og skilur hér í þjóðfélagslegu tilliti mjög
á milli þeirra og stallsystranna erlendis.
Sumum hefir þótt tilgerð mikil, svo að
ekki sé annað meira sagt, að stofna til
fegurðarsamkeppni hér á íslandi, eins og
VIKAN hefir ráðizt til. En þetta er mesti
misskilningur: Vitanlega er þetta því erf-
iðara hér en annars staðar, að hér eru um
tiltölulega miklu meiri kvenlega fegurð að
ræða en í flestum öðrum löndum.
Slík fegurðarsamkeppni hefir erlendis
verið haldin og færzt mjög í vöxt á síðari
Eins og nú árar í veröldinni, þegar
menntuðustu og ráðamestu þjóðir
heimsins berast á banaspjót.um og
ógna hver annarri með algerri eyðilegg-
ingu, er það þó ljósrák í myrkri tímans,
að enn skuli fyrir finnast svo friðsamt
orð er einnig vel skiljanleg íslenzka í
Reykjavík.
Auk þessa er íslenzka stúlkan yfirleitt
blátt áfram í fasi, svo að stundum getur
valdið misskilningi í bili. Glæsileiki hennar
á sjaldnast skilt við fágaðan kvenleika
yfirstéttarkvenfólks erlendis, en er runn-
inn frá öðrum og heilbrigðari rótum.