Vikan - 22.08.1940, Blaðsíða 8

Bjami: Það er ekki nóg, að bæði ég og Ward- Björg-; Það vantaði nú bara! Jóna ætjar að
hjónin vilji ættieiða Siggu, heldur vill Jóna leik- gera Siggu að leikkonu og græða á henni pen-
kona — móðir Flóru litlu — líka gera það. inga. En það skal ekki verða af því!
góð við þig og láta bílstjórann aka okkur eins og
við vildum, og svo ættir þú að koma heim tii mín.
Sigga: Ég skil ekki af hverju stjúpa þín er allt
í einu orðin svo góð við mig. Hún hefir gefið mér
súkkulaði, konfekt og faliegt armband.
Oli og Addi í Afríku.
Addi: Við emm ekki nema nýkomnir á varð-
staðinn, þegar bannsettir ræningjarnir brenna
húsið okkar. — Óli: Og ekkert skilið eftir.
Óli: Ég klifra niður til að gefa hestunum.
Skyldi þessi ókunni vinur okkar vera sá sami og
úlfaldarekinn, sem við sáum í gær.
' ■teíðmaðurinn nær ræningjanum, sem ekki hefir
heyrt hann nálgast. Hann rífur ræningjann úr
söðlinum, grípur í taumana á hestunum og þeysir
hurtu.
Ræningjarnir eru allir á bak og burt. Þeir
haida, að þeir hafi komið hvítu mönnunum, sem
áttu að binda enda á ránsferðir þeirra, fyrir katt-
arnef.
Eftir nokkrar mínútur kemur Óli aftur og kall-
ar til Adda. — Addi: Hvað er að? — Óli: Hest-
amir okkar, Addi! Þeir eru horfnir!
Addi: Nú erum við laglega settir. 1 útjaðri eyði-
merkurinnar, hestlausir og heimilislausir. Óli:
Bara ef okkar ókunni vinur gæti galdrað fram
hestana.
Á meðan Björg er úti, ekur bíll Jónu heim að
dyrum hennar og Flóra stjúpdóttir hennar bíður
Siggu að koma með sér i bílferð í lystigarðinum.
Björg segir frú Ward af ráðagerðum Jónu. —■
Björg: Og nú verðið þér að koma í veg fyrir, að
hún komi fram þessu ráðabruggi sínu.
Addi: Hver ætli þessi ókunni vinur okkar sé?
Og hvers vegna aðvarar hann okkur? Hann hefir
bjargað lífi okkar. — Óli: Já, og hestunum okkar
líka.
Einn af ræningjunum teymir stolnu hestana til
aðalbækistöðva ræningjanna. En á eftir honum
kemur maður, sem ríður geyst.
1 sömu svifum heyra þeir hófaskelli og koma
auga á ríðandi mann með tvo hesta í taumi. —
Addi: Ósk þin hefir ræzt!