Vikan - 09.04.1941, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 15, 1941
Gissur elskar músik.
Groggur: Ég verð að sjá þessa óperettu, ég hefi svo gaman að músik. Groggur: .Jæjíi, ég skal kaupa stúkusæti. ' Gissur: Já, nú er að duga eða drepast.
Gissur: Já, mikið fjandi væri gaman að sjá hana. Ég elska músik. Við hittumst fyrir framan leikhúsið. En ertu Það duga engar smáafsakanir, þegar
viss um, að þú getir sloppið út? Rasmína á í hlut. Bíðum við — stjóm-
Gissur: Ég er aldrei viss um neitt, en ég arfund — nei, ég fékk glóðarauga síðast,
ætla að nota öll þau brögð, sem ég kann til þegar ég notaði þá afsökun.
að sleppa út.
Gissur: Nei, það dugir ekki heldur. Og Gissur: Rasmína! Rasmína! RASMlNA!
nú er orðiö svona framorðið. Ég held,
að bezt væri að koma af stað einhverju
ærlegfu rifrildi, það gæti þá verið, að hún
fleygði mér úr.
Þjónninn: Mér þykir fyrir því herra. En ég er hræddur um, að
hún geti ekki heyrt til yðar; hún er niðri í bæ, og ég er hræddur
um, að ég hafi gleymt að segja yður, að hún kemur ekki heim
fyrr en seint í kvöld.
Þjónninn: Afsakið, herra. Eruð þér að fara Brandur: Stjáni, legðu niður eyrun, svo að ég geti séð.
út? — Láki: Þarna er Óli rangeygði í stúkunni á móti.
Gissur: Ég er hræddur um það. Keli: Hver getur lánað mér tappatogara?
Grímur: Nei, hvað sé ég — Gissur — ekki bjóst ég við að sjá þig hér í kvöld.
Gissur: Ég bjóst heldur ekki við þvi. En þegiðu nú, svo að ég geti heyrt músikina.