Vikan - 09.06.1949, Blaðsíða 14

14
VTKAN, nr. 23, 1949
Höndin á glugganum
Framhald af bls. 7.
stóð í hálfa °;átt, sá hún mannshönd.
Svarta hönd sem þreifaði sig áfram. Allur
líkami henrar ska’f og í ofsahræðslu
skreiu húi undir sængina. Tennurnar
sk j’.fu. B. ..ir að Filip hefði nú verið hjá
rr:;r' C, að ég skyldi ekki hafa hleypt
i. :um inn! Hver var þetta. sem var að
reyna að komast inn um gluggann? Morð-
ingi? Þvílíkt gæti sannarlega átt sér stað.
Ó, Filip! Filip! Hversvegna kom Filip
ekki?
Og þá — einmitt á sama augnabliki —
var barið á dyrnar.
„Sonja!“ sagði rödd fyrir utan; rödd
sem hún þekkti undir eins.
I einu stóru stökki var hún komin fram
að dyrunum, og opnaði.
„Filip!“ hrópaði hún með erfiðismun-
um. „Filip! Filip!“
Það var vissulega Hede skrifstofustjóri
er kominn var og naut nú hinnar algeru.
nektar hennar.
„Komdu inn! Komdu inn!“ Hún gat
varla komið orðunum upp, og hún þurfti
ekki að biðja hann tvisvar. Hann flýtti
sér inn í herbergið, aflæsti dyrunum og
greip máttlausan líkama hennar í fang
sér ....
Árangurslaust skyggnust þau eftir
manninum með svörtu höndina. Hann
’/irtist hafa gufað upp.
„Einkennilegt!“ sagði hún urn leið og
hún brá slopp yfir axlirnar.
„Við verðum að bíða og sjá hvort hann
kemur aftur, yndið mitt,“ sagði hann sef-
andi.
Þau biðu. Þau biðu alveg þar til morg-
unsólin varpaði geislum sínum inn um
gluggann. Sonja svaf þegar hann læddist
gætilega út frá henni og upp á herbergi
sitt. Á leiðinni upp stigann hugsaði hann:
Hvílíkur kvenmaður! Hvílíkur kvenmað-
ur! Og hvílíkur bruni!
Þegar þau hittust við morgunverðar-
borðið leit hún á hann með veikum roða
í sínum barnslegum kinnum.
„Ég sofnaði víst?“ sagði hún.
Skrifstofustjórinn brosti.
„Það gerðirðu vissulega, yndið mitt!“
Hún roðnaði enn þá meira.
„Mamma fyrirgefur mér aldrei, Filip!“
„Við opinberum trúlofun okkar. elskan
mín. Viltu það?“
„Filip! Náttúrlega vil ég það.“
Þau sendu símskeyti til Wrangby-óðals-
ins og tilkynntu pabba og mömmu að þau
hefði trúlofast. Þau giftu sig í febrúar
og eyddu brúðkaupsnóttinni í Norður-Sjá-
landi.
Þegar þau voru á heimleiðinni, leit
Sonja til eiginmanns síns og sagði:
„Hélztu að ég væri að skrökva þarna
forðum á hótelinu — ég meina um hönd-
ina á glugganum?“
477.
krossgáta
Yikunnar
Lárétt skýring:
1. Hæðir. -— 5. fenj-
um. — 8. fugl. •— 12.
tal. — 14. þurru. — 15.
ull. — 16. lagni. — 18.
upphr. — 20. ílát. —
21. bardagi. — 22. ár-
degisskin. — 25. tór.n.
—■ 26. hundsh 28.
mánn. — ?1. fljótt. —
32. beita. — 34. óhreinki.
— 36. íar. — 37. pól.
39. bæjirn. — 40. frið-
ar. — 41. komist. — 42.
gallalaus. — 44. ófríska.
— 40. líkamshl. — 48.
gælun. — 50. sláa. —
51. smáræði. — 52. tcf ja.
— 54. ögnin. — 56. dýramál. — 57. eymdinni.
— 60. atv.oro. — 62. i ,rimm. — 64. stafurinn.
— 65. orðtak. — CG. .rði. — 67. hituð. — 69.
dýramál. — 71. viðkvæma. — 72. hljóðir. —
73. skoðun.
Lóörétt skýring:
1. Kv.n. — 2. afkima. — 3. hljóð. — 4. frum-
efni. — 6. dreitill. — 7. ánægja. — 8. ending.
— 9. gróður. — 10. byggingar. .— 11. mynt. —
13. fínt. — 14. skömm. — 17. mannsn. — 19.
3 eins. — 22. vinnuhlé. — 23. ungviði. — 24.
framkomu. — 27. eykt. — 29. borg. — 30. læs-
ingar. — 32. engi. — 33. systir. — 35. fæðu. —
37. herbergi. —■ 38. líkamshluta. — 43. tryllta.
— 45. setjið niður. — 47. kv.n. — 49. óháð. —
51. fuglum. — 52. söguhetju. — 53. hryggð. —
54. ending. — 55. tölustaf. — 56. hreyfa. — 58.
fugl. — 59. fiskur. — 61. innihaldslaust. — 63.
fugl. — 66. ritningarnafn. — 68. hljóðst. — 70.
atviksorð.
Lausn á 476. krossgatu Vikunnar.
Lárétt: 1. Opa, — .4. póstana. — 10. háa.
— 13. saur. — 15. skóla. — 16. vatt. —- 17.
skref. — 19. Eva. — 20. belti. — 21. kakan.
— 23. taldi. — 25. Rangárvelli. — 29. kk. —
31. nn. — 32. sko. — 33. la. ■— 34. ró. — 35.
ræk. — 37. bóa. — 39. lak. — 41. sær. — 42.
ófagra. — 43. sjatna. ■—■ 44. par. — 45. ert. ■—
47. skó. — 48. óku. — 49. an. — 50. ei. —
51. rói. — 53. lá. — 55. að. — 56. liðléttings.
— 60. rónar. — 61. lurka. — 63. ráman. — 64.
amt. — 66. mirra. — 68. óðar. — 69. Ásdís.
— 71. pinu. — 72. sir. — 73. óskakka. —■ 74. lið.
„Nei, það er ég sannfærður um að þú
gerðir ekki, elskan mín!“
„Hvernig veiztu það?“
„Af því að það var ég sem kom öllu
þessu í kring, með höndina. Það var hansk-
inn minn sem festur var á kústskaft, og
klappað á rúðuna.“
Hún brosti og reykti sígarettuna sína
af hjartans lyst. Það varð löng þögn.
„Hélztu að þetta hefði verið raunveru-
leg hönd?“ spurði hann.
„Nei.“
Hann starði á hana.
„Ekki? En þú varðst þó hrædd?“
Hún skoðaði rauðlakkðeraðar negiurn-
ar — og leit þvínæst á hann.
„Ég varð ekki nokkurn skapaðan hlut
hrædd, skal ég segja þér! Maður getur
ekki orðið hrædd við hanska á kústskafts-
enda. Reyndar notaði Bang liðsforingi
þetta sama bragð fyrir nokkru . . .“
„Hver er Bang liðsforingi, Sonja?“
Hún yppti öxlum.
„Við vorum einu sinni trúlofuð!“
Lóörétt: 1. oss. — 2. pakk. — 3. aurar. —
5. ós. — 6. ske. — 7. tóverk. — 8. ala. — 9.
ra. — 10. haldi. —- 11. átti. — 12. ati. — 14.
rekan. — 16. vella. — 18. fannbreiSan. — 20.
ballkjólnum. — 22. ng. — 23. te. — 24. skróp-
ar. — 26. ása. — 27. vol. — 28. mórauða. —
30. kæfan. — 34. Ranka. — 36. kar. — 38. óar.
— 40. ask. — 41. stó. — 46. tré. — 47. sit.
— 50. Einar. — 52. ótamda. — 54. ágrip. —
56. lómar. — 57. Ir. — 58. il. —• 59. skríl. —
60. ráði. — 62. arni. — 63. rós. — 64. ask.
— 65. tík. — 67. auö. — 69. ás. ■— 70. sk.
Svör við „Veiztu—V* á bls. 4:
1. Áður fyrr héldu menn, að hægt væri að lesa
vilja guðanna í speglinum og þeir vildu
forða mönnum við að sjá illa fyrirboða með
því að brjóta spegilinn.
2. Jan Sibelius.
3. Þýzkur. 1786—1826
4. 420 km.
5. Málmey og Drangey.
6. Lögsögumaður.
7. 1030—1120.
8. 1,47—1,50.
9. 1500°C.
10. Gísli Kristjánsson.
„Hvað segirðu? Þú átt við, að . . . .
að . . . .“
Hún krosslagði fæturnar.
„Elsku Filip minn, ég er nútíma kona,
það verðurðu að láta þér skiljast — en á
hinn bóginn var Bang liðsforingi miklu
fljótari að dyrunum heldur en þú, Filip,
og það sannar að þú verður að gæta þín
og fitna ekki meira . . . .“
Skrifstofustjórinn sagði ekkert, — en
hugsaði þeim mun meira.