Vikan - 01.06.1994, Blaðsíða 38

Inga Rósa
á vinnu-
stofu
sinni.
Orð eru til alls fyrst"
segir máltækiö en
óneitanlega eru orö-
in og þaö hvernig viö notum
þau til að tjá okkur einstakt
tæki til aö reyna aö skilja
hvert annað og reyna að ná
einingu og sáttum, gleöja
viðmælendur okkar þegar
best lætur.
Inga Rósa er mannvera
um til aö bæta sjálfa mig og
umhverfið og auka skilning
minn sem nýtist mér á ölium
sviðum, göfgar líf mitt og ef
til vill annarra.
Ég tjái mig í gegnum
myndlist og ástunda „abstr-
akt“ hugsun sem ég reyni aö
tjá í myndum en ef til vill eru
þaö einungis þeir, sem
hugsa á líkan veg og ég,
Maður á að hafa trú á
sjálfum sér, aö trúa að maö-
ur geti fundið réttu lausnina
með því að kafa djúpt inn í
sjálfan sig og Ijúga ekki aö
sjálfum sér, sama hve marg-
ir eru á móti henni. Þú átt
ekki að vera með yfirgang
eða reyna að troða skoðun
þinni upp á aðra því þeir
eiga líka rétt á að hafa sitt
VIÐ
TAL VIÐ INGU ROSU LOFTSDOTTUR
HVER SBGIR AH ORÐIH
stto Bssvt MiÐiunmt
TEXTI:
ANNA S.
BJÖRNS-
DÓTTIR
MYNDIR:
KRISTJÁN
E. EINARS-
SON
sem ástundar þessa þætti
mannlífsins og bið ég hana
að segja frá.
„Um daginn var ég að
ræða við einn vin minn. í
fyrstu var eins og við hefðum
mjög ólíkar skoðanir á vissu
málefni. Eftir að hafa spurt
hvort annað hvað við meint-
um með ákveðnum orðum
kom í Ijós að við höfðum ná-
kvæmlega sama viðhorf til
málefnisins en það voru orð-
in sem komu misskilning-
num af stað. Það sýnir aö
ekki er alltaf best að tjá sig
með orðum. Þau nægja ekki
alltaf.
Áhugi minn liggur á sviði
esoteriskra fræða en það er
hin dulda orka í alheiminum
sem virðist stjórna miklu í lífi
okkar. Ég leita að sannind-
sem skilja hvert ég er að
fara, hverju sinni. Samt geta
myndirnar einnig örvað þá,
sem ekki hugsa á þennan
hátt eða glatt enn aðra sem
eru móttækilegir fyrir gleð-
inni sem oft er að finna í
myndunum.
Fólk þarf að fá að mynda
sér skoðun sjálft á hlutum
eða hugmyndum. Það þarf
að virkja hugarstarfsemi al-
mennings betur. Ekki fyrir
hagsmuni nokkurra heldur til
fjölbreytni og virkni fjöldans.
Fólk er allt of gjarnt á að trúa
öllu sem SANNAÐ er, t.d. því
sem vísindamenn halda fram.
Auövitað hafa vísindamenn
margt til síns máls en maður
á ekki að hætta að hugsa þótt
einhver haldi því fram að
hann viti sannleikann.
innra leiðbeiningaljós. Að
skiptast á skoðunum er af
hinu góða og þannig geturðu
útbreytt skoðanir þínar og
fólki er frjálst að taka upp
hvað sem er af þeim sem
því líkar.“
Inga Rósa gerir hlé á máli
sínu. Það er margt sem á
hug þessarar ungu konu.
Hún er í söngnámi og stund-
ar einnig nám i andlegum
fræðum í bréfaskóla. Hún er
lærður myndlistarmaður og
er um þessar mundir með
sýningu á verkum sínum á
Biskops Arnö í Svíþjóð. Hún
er Ijúfur viðmælandi og við
höldum áfram.
„Eins og ég þroskast og
breytist með tímanum þá
eflist hugmyndafræði mín
og tekur stökkbreytingum á
hinum ýmsu skeiðum lífs
míns. Það getur litið þannig
út eftir 10 ár að ég hafi svik-
ið núverandi skoðun mína
en í raun er þetta bara þró-
un.
Einstaklingurinn þarf að fá
frelsi til að ákveða líf sitt.
Hann á að geta tekið
ákvarðanir (sem ekki stang-
ast á frelsi annarra eða
skaði aðra), jafnvel ákvarð-
anir, sem aðrir telja mistök,
eru af hinu góða. Við lærum
af mistökum okkar en ekki af
boðum og bönnum. Ég vil
einnig bæta því við að af-
skiptasemi opinberra aðila
alls staðar í heiminum er of
mikil. Að opinberir aðilar ráði
hvað má og hvað ekki má
gera, að ein leið sé lögmæt
en aðrar leiðir ekki. Tilhneig-
ing til að vilja hafa alla á
sama bás og útiloka fjöl-
breytni er ekki af hinu góða.
Það er svolítið skrítið og
öfugsnúið að hugsa til þess
hve margir listamenn virðast
vera miklir egóistar - með til-
liti til þess að sem leiðandi
hópur (eða hópur fólks sem
leiðir) í menningu mann-
kynsins fram á við - að
þessi hópur skuli ekki reyna
að stefna aö sameiningu
mannkyns með hógværð.
Eigingirnin skemmir fyrir á
endanum. Það er hægt að
ná miklu betri árangri með
samvinnu. Þú ert ekkert betri
(meiri) maður (listamaður)
þótt þér takist að gera lítið úr
öðrum. Jafnvel þótt þér tæk-
ist að telja öðrum trú um að
þú værir snillingur gerir það
ekki það að verkum að þú
sért snillingur.
Það er algengur miskiln-
ingur að listamenn séu eitt-
hvað merkilegri en aðrir, þeir
eru bara að gera það sem
þeim ber að gera og ef þeir
gera það eitthvað betur en
aðrir þýðir það ekki að það
eigi að líta upp til þeirra. Allir
eru á einhvern hátt að gera
það sem þeim ber að gera í
þessu lífi. Það eru framfarir
einstaklingsins sem skipta
máli en auðvitað er skilning-
ur manna á svo mismunandi
plani. En þessi endalausa
árátta að vilja setja allt I
dálka, finna manni einhvern
isma - hugsunar, lifnaðar-
háttar, listar - er tilhneiging
allt of margra og ég tel að
við ættum að forðast þessa
hugsanaleti því þetta er ekk-
ert annað en svart/hvít túlk-
un á lífinu. □
38 VIKAN 5. TBL. 1994