Vikan - 01.06.1994, Blaðsíða 45

Ég hafði heyrt að Jón Por-
steinsson væri smiður
sem saumaði alla spari-
kjólana á konuna sína.
Pess vegna hringdi ég í
hann. Þá kom á daginn aö
hann hafði heldur betur
fengið salíbunu í rússi-
bana eilíföarinnar og sjálf-
ur verið rækilega saumað-
ur. Hér fer á eftir viðtal við
Við byrjum á sauma-
skapnum og þau
hjónin Þórey og Jón
hiæja þegar það ber á góma
því upphaflegt erindi er farið
að virðast algert aukaatriði í
heimsókn blaðamannsins á
heimili þeirra í fjölbýlishúsi í
Grafarvogi. Jón Þorsteins-
son húsasmíðameistari hef-
ur orðið.
„Það var fyrir jólin 1969 að
Þóreyju vantaði nýjan kjól
fyrir áramótin. Tengdamóðir
mín var saumakona og hún
ætlaði að sauma kjólinn en
fyrirséð var að hún næði því
ekki. Við Þórey fórum þá
saman í bæinn, ég sagði
henni að velja efnið og ég
skyldi sjá um restina. Síðan
fór ég til tengdamömmu og
verra þá heldur en það er
nú. Það kom sér mjög vel að
ég gat saumað allan fatnað
og sparaði okkur mikla pen-
inga. Við keyptum eiginlega
engin föt á þessum árum,
allt var heimasaumað og
meira að segja haft orð á því
í skólanum hvað þau væru
vel klædd. Krökkunum
fannst sjálfum ekkert að þvf
að vera í heimasaumuðu því
það var ekki að sjá á fötun-
um að þau væru ekki keypt
úr búð,“ svarar Jón þegar
hann er spurður hvernig
krakkarnir hafi tekið f það að
klæðast heimatilbúnum föt-
um. Og sem dæmi má nefna
að Jón lét sig ekki muna um
að sauma meðal annars leð-
urjakka á börnin sín.
TEXTI: JOHANN G.
REYNISSON
UÓSM.: BRAGI Þ.
JÓSEFSSON
mann sem átti eiginlega
ekkert annað eftir en kistu-
lagninguna aö lokinni mis-
heppnaðri hjartaaðgerð.
Hann lýsir því meðal ann-
ars hvernig er að vakna
upp algerlega lamaöur,
halda að maður sé staddur
í líkhúsinu og velta fyrir
sér hvort maður verði lif-
andi viðstaddur sína eigin
jarðarför.
spurði hvernig ég ætti að
taka upp sniðið úr Burda-
blaðinu. Með vísdóminn fór
ég heim, tók upp sniðið og
byrjaði að sauma. Fyrr en
varði var fyrsti kjóllinn minn
tilbúinn, síður með löngum
ermum. Og síðan hef ég
saumað margar spjarir á alla
fjölskylduna," segir Jón en
þau Þórey eiga fimm börn
fædd '61, '62, ’63, '68 og 75.
„Ég saumaði mikið á
krakkana þegar þau voru lít-
il, nánast allt sem þau gengu
í þau fjögur ár kringum 1970
sem ég var atvinnulaus
heima eftir bakaðgerð.'1
Eigið þið fyrsta kjólinn
ennþá?
„Nei,“ svarar Jón og Þórey
bætir sposk við: „Ég vex upp
úr þessu eins og krakkarnir!“
„Maður varð að bjarga sér
því tryggingakerfið var enn
SAUMAÐI
FERMINGARFÖTIN
Hér tekur Þórey upp sögu-
þráðinn þegar rætt er um
eljusemi bóndans við
saumavéiina. „Meðan Jón
var á Fteykjalundi fékk hann
sérstakt heimfararleyfi á
kvöldin vegna þess að þá
voru tvö af börnunum okkar
að fermast. Hann varð bara
að fá að sauma fermingar-
fötin og það tók auðvitað
töluverðan tfma. Síðan
mætti hann á morgnana
uppi á Reykjalundi."
Að undanskildu stuttu
námskeiði í sníðum hefur
Jón ekki lært í saumaskap
svo heitið geti. Einhvern
veginn virðist öil handavinna
bara leika í höndunum á
honum og hann er saumandi
enn í dag. Hins vegar starf-
aði Jón sem húsasmiður allt
Hjónin Jón
og Þórey
sparibúin.
Húsbónd-
inn saum-
aói fötin.
LÍFSREYNSLA