Vikan - 11.06.1998, Síða 6

VIKAN KANNAR
Texti: Þórunn Stefánsdóttir
Myndir: Gísli Egill Hrafnsson
SKILNAÐARMARKAÐINN
„Ertu ný á markaðnum?” Hún var, ásamt fleira fólki, að skemmta sér á vinsœlum bar í
borginni. Var nýskilin, tveggja barna móðir,og hafði ekki áttað sig á því að staða hennar
sem fráskilin kona gerði hana að markaðsvöru. Vissi ekki heldur að staðurinn var einn af
þeim sem hefur orð á sér fyrir að vera hjónabandsmarkaður fráskilinna.
STAÐREYNDIRNAR SEGJA:
Hjónaskilnaðir eru ein-
kenni breyttra þjóðfé-
lagshátta. Tölur frá Hagstofu
íslands sýna að þeim fari sí-
fellt fjölgandi. Árið 1996
voru skráðar 1.350 hjóna-
vígslur á landinu, hjónaskiln-
aðir það sama ár voru 530.
Ástæður skilnaðar geta verið
margar, ein þeirra er eflaust
sú að nútímakonan er
menntuð kona sem er úti á
vinnumarkaðnum og ekki
eins háð maka sínum og
konur fyrri kynslóða.
Allir þeir, sem skilið hafa
við maka sinn, eru sammála
um eitt. Að skilnaður sé erf-
ið lífsreynsla.Það skipti ekki
öllu máli hversu slæmt
hjónabandið hafi verið áður
en til skilnaðarins kom,
hvort hjón hafi skilið sem
vinir eða óvinir. Það skipti
heldur ekki máli hvort mað-
ur er sá sem fer eða sá sem
et yfirgefinn, það er óhjá-
kvæmilegt að sársauki og
einmanaleiki fylgi í kjölfarið.
Skilnaður er ekki bara at-
höfn hjá sýslumanninum.
Hún er bara einn hluti hans.
Þar við bætist félagslegi
skilnaðurinn, oft við hluta
sameiginlega vinahópsins og
vandamenn makans. Þriðji
og erfiðasti skilnaðurinn er
sá tilfinningalegi. Að sætta
sig við staðreyndina að vera
skilinn, aðskilja ímynd sína
frá makanum og finna sig í
nýjum og breyttum aðstæð-
um.
Sérfræðingar segja það
taka þrjú ár að jafna sig eftir
skilnað. Það er ekki þar með
sagt að minningin um mak-
ann fyrrverandi verði eftir
það gleymd og grafin. En
skilnaðarsárin ættu að vera
gróin. Mörgum finnst þessi
þrjú ár langur tími. Það er
einmitt á þessu tímabili sem
einmanaleikinn hellist yfir.
Þú heldur að þú sért búinn
að jafna þig. Segir við sjálfan
þig að lífið sé nú alls ekki
sem verst. En þá heyrir þú
allt í einu lagið ykkar í út-
varpinu eða kemur auga á
ástfangið fólk ganga hönd í
hönd. Það er við slíkar að-
stæður sem þú ákveður að
gera eitthvað í málinu. Þú
klæðir þig upp, hringir í góð-
an vin, eða vinkonu, og plat-
ar út á lífið með þér. En oft
vill það fara svo að þú situr
eftir næsta dag með beiskt
bragð í munninum, timbur-
menn og móral. En þú reynir
aftur. Því það er aldrei að
vita nema einmitt núna bíði
hamingjan eftir þér við bar-
inn. ■
6
s