Vikan - 20.08.1998, Blaðsíða 49

Þetta segir Margrét vera dæmigerða mynd af sér og algengustu stellinguna;
önnum kafin með símann á öxlinni. „Sfminn þagnar ekki þótt ég sé komin
heim og stoppar sjaldan fyrr en einhvern tímann eftir miðnætti.”
Komin heim á Stokkseyri. Hér er fjöls
sonurinn Frímann Birgir, barnabarnið
ir Margrétar, tengdasonurinn jónas Sig
maðurinn Jón Gunnar og Edda Guðmun
tímabundið. A myndina vantar soninn
dan samankomin við matarborðið.
rgrét Sól, Anna Hjartardóttir, móð-
sson, dóttirin Áslaug Hanna, eigin-
dóttir sem býr hjá þeim hjónunum
Klæng.
í garðinum heima.
„Hér er mín afþreying.
Það er alveg saman
hversu seint ég kem
heim, ég fer alltaf út í
garð áður en ég fer að
sofa.” Garðurinn er
mjög stór og þar vaxa
á milli 400 og 500
plöntu- og runnateg-
undir. Hann er undur-
fallegur, enda fékk
hann verðlaun þetta
sumarið frá umhverfis-
nefnd Árborgar.
Með mömmu sinni, Onnu Hjartardóttur, og perlunni sinni, ömmubarninu
Margréti Sól.
Það er vindasamt á Stokkseyri
þessa dagana að smíða skjólve
sjálfur. Ég kem og lít yfir fram
þessu!”
g Jón Gunnar, eiginmaður Margrétar, er
við húsið þeirra. „Jón Gunnar smíðar allt
æmdirnar og þykist hafa eitthvað vit á
kaj
ólýsanleg upplifun að sigla á
í hvert sinn sem ég get gefið
mæðginunum Rut og Gunnari
Stokkseyri.” Edda Guðmunsdótt
sefgrasið.
Góður endir á annasömum degi. „Það er
jak niður dælurnar og út á sjó. Það geri ég
iér tíma. Við leigjum okkur kajak hjá
| vani sem reka kajakferðir og kaffihús hér á
:ir, Margrét og Jón Gunnar sigla í gegnum