Vikan - 20.08.1998, Blaðsíða 15

heim.” Ég fór í kápuna og
gekk út. Magnús kom út á
tröppurnar. „Reyndu ekki að
vera með einhver merkileg-
heit við mig. Það er allt of seint
fyrir þig.”
Ég veit ekki hvernig ég
komst heim þetta kvöld. Ég
var gjörsamlega lömuð. Ég
gæti aldrei leiðrétt þennan
kjánaskap minn.
Árin liðu. Ég hitti góðan
mann, giftist honum og eign-
aðist yndisleg börn. Einu sinni
fórum við í boð. Þar hitti ég
Kalla. Hann heilsaði mér og
maðurinn minn heilsaði hon-
um. Kalli hafði verið giftur,
var fráskilinn og á leið til Sví-
þjóðar í vinnu. Ég fann að ég
bar engar ástartilfinningar til
hans, aðeins tregablandnar
minningar. Hann var fyrsta
ástin mín og mig langar til að
hann viti sannleikann til þess
að við getum átt hreina minn-
ingu um bernskuástina. Þess
vegna skrifa ég þetta bréf. Það
er ekkert víst að Kalli lesi það.
Einhverjum finnst kannski
þessi litla saga barnaleg, en ég
vona að einhver lítil, ástfangin
Vilt þú deila sögu þinni með okkur? Er
eitthvað sem hel'ur haft mikil áhrif á þig,
jafnvel breytt lífi þínu? Þér er velkomið
að skrifa eða hringja til okkar. Við gæt-
um fyllstu nafnleyndar.
Lesandi segir
I’órunni Stefánsdóttur
sögu sína.
stúlka geti lært af henni. Það
er alltaf best að vera einlægur
og sannur og reyna ekki að
Heimilisfangiö er: Vikan -
„Lífsreynslusaga“, Seljavegur 2,101
Reykjavík,
Netfang: vikan@frodi.is
vera einhver sem maður alls
ekki er og vill ekki vera.
15