Vikan - 03.09.1998, Blaðsíða 51

Hjá Mitchell fjölskyldunni í
Wisconsin. Frá vinstri: Nancy,
Brynja, Arna, Kristján, Ingibjöoi.
Kate og Robert.
og vorum lengi vel þau einu í
samtökunum hérlendis. Á
undanförnum árum hefur hins
vegar gestgjöfum fjölgað og
nú eru þeir um tíu talsins. Á
hverju ári höfum við fengið
þrjár til fimm heimsóknir er-
lendra ferðalanga og þessar
heimsóknir hafa gefið okkur
mikið og opnað okkur heim
sem við hefðum tæplega ann-
ars kynnst. Við höfum tekið á
móti fólki frá flestum löndum
Vestur Evrópu, Bandaríkjun-
um, Brasilíu, ísrael, Japan og
Ástralíu. Undantekningar-
sýnum við þeim okkar nánasta
umhverfi og förum í smá
bíltúr. Gestgjafi er alls ekki
skuldbundinn til að taka á
móti gestum hvar og hvenær
sem er. Ef það hentar honum
ekki þá segir hann einfaldlega
nei og þarf ekki að gefa frek-
ari skýringar. Sem ferðalangar
höfum við nýtt okkur Servas á
fjórum ferðalögum, í Holl-
landi, tvívegis í Frakklandi og
nú síðast í Bandaríkjunum
sumarið 1998. Yfirleitt höfum
við samband við gestgjafa sem
eru úr alfaraleið - ekki á
Vermont ókum við í vesturátt
suður fyrir Vötnin miklu allt
til Yellowstone þjóðgarðsins í
Wyoming. Þar snerum við til
baka og ókum norður til
Montana og síðan í austur og
norður fyrir Vötnin miklu þar
til við enduðum í Boston í
Massachusetts þaðan sem við
flugum heim þann 8.águst.
Áður en við lögðum í hann
höfðum við farið gaumgæfi-
lega í gegnum bandaríska
Servas gestgjafalistann og haft
samband við einar sex fjöl-
skyldur á þessari leið. Við
laust hefur verið um sómafólk
að ræða og aldrei höfum við
þurft að klaga í tengiliðinn.
Hlutverk okkar sem gestgjafa
er að veita næturgistingu,
borða kvöldverð með gestun-
um og spjalla við þá. Yfirleitt
túristaslóðum. Þeir fá fáar
heimsóknir, eru himinlifandi
yfir að einhver skuli rekast inn
og gestrisnin er ekki svikin. Á
þennan hátt höfum við eignast
vini í fjarlægum löndum og
haldið góðu sambandi í fram-
haldinu.
Prúð og frjálsleg í fasi
í ágúst 1997 héldum við
hjónin ásamt dætrum okkar
Brynju 17 ára og Örnu 9 ára til
ársdvalar í Vermont í Banda-
ríkjunum. Þar var dvalið við
nám, leik og störf til júníloka,
en síðustu fimm vikurnar ferð-
uðumst við með tjald og bíl
vítt og breitt um Bandaríkin,
þræddum þjóðgarða og nátt-
úrundur. Þegar upp var staðið
höfðum við ekið rúmlega tíu
þúsund kflómetra. Frá
fengum jákvæð svör frá þeim
öllum. Menn voru spenntir að
sjá hvernig eskimóarnir frá Is-
landi litu út. Nú er það ekki
svo að við gistum hjá Servas
fólki linnulaust - færum okkur
frá einum gestgjafa til annars.
Maður þarf nefnilega að
„hvíla“ sig inni á milli og þegja
smástundogþáertjaldað eða
gist á mótelum. Tveggja daga
dvöl hjá ókunnu fólki tekur
svolítið á. Maður þarf að
halda andlitinu allan tímann,
vera prúður og frjálslegur í
fasi, spyrja og svara á víxl og
óneitanlega verða spurningar
þeirra sem eru að hitta Islend-
inga í fyrsta sinn svipaðar frá
einu heimili til annars og þar
af leiðandi svörin dálítið stöðl-
uð. Hvernig er að búa á ís-
landi? Hvaða tungumál er tal-
að þar? Er ekki kalt? Hvernig
er menntakerfið? Eru eldgos
þar?
Margar fjölskyldur opnuðu
heimili sín fyrir okkur áður en
haldið var heim.
Kosturinn við Servas fyrir-
komulagið, fyrir utan mark-
miðið um frið og aukinn skiln-
ing þjóða á milli, finnst okkur
að það hjálpar manni að
kynnast öðrum þáttum þjóð-
lífsins en þeim sem snúa að
hótelum, minjagripabúðum,
skoðunarferðum, veitinga-
húsum og flugvöllum - með
fullri virðingu fyrir starfsfólki
ferðaþjónustunnar. Fyrir svo
utan hin sígildu sannindi sem
Servas ferðalangar og gest-
gjafar fá staðfest sí og æ - mað-
ur er manns gaman. ■
vitnir að kynnast matseld gest-
anna.
Aðgefa ogþyggja
Við hjónin höfum verið gest-
gjafar í Servas í yfir tuttugu ár
Hvernig gerist ég Servas félagi?
Ef þú hefur áhuga á að reyna fyr-
ir þér sem gestgjafi og/eða ferða-
langur hafðu þá samband við
tengilið Servas á Islandi.
Tengiliður: Berþóra Skúladóttir
Heimili: Funafold 75,112
Reykjavík
Simi/fax: 567 1297
Heimasíða Servas í Bandaríkj-
unum: http://servas.org.
51