Vikan - 03.09.1998, Blaðsíða 16

Smásaga eftir Ingva Þór Kormáksson.
Smásagnasamkeppni Vikunnar
mamma er að gera inni í
þessu eina ókannaða her-
bergi íbúðarinnar. Hann hef-
ur svo óvart ýtt við hurðinni
þannig að hún féll að stöfum.
Hún fikrar sig að dyrunum
og ýtir á hurðina. Hún hagg-
ast ekki. Það er enginn sner-
ill á henni að innanverðu. En
það á þó ekki að skipta máli
því að snerilinn hinum megin
á að vera óvirkur og er ein-
ungis notaður til að toga í
hurðina til að opna. Hún ýtir
á hana aftur af öllum kröft-
um en ekkert gerist.
Þar fór í verra. Kannski að
strákurinn geti opnað hinum
megin frá.
„Haddi minn,“ segir hún,
„Opna fyrir mömmu.“
Ekkert gerist um stund.
Síðan heyrir hún rjálað við
dyrnar og drenginn kalla á
mömmu í spurnartóni.
„Opna hurðina, Haddi
minn. Opna.“
Eftir nokkur andartök má
heyra ískur er snerillinn þok-
ast niður. Hún ýtir á hurðina
en án árangurs. Skellur heyr-
ist er drengurinn missir takið
á snerlinum. Hann hefur
þurft að tylla sér upp á tær til
að ná taki á snerlinum, hang-
ið í honum örskamma stund
og dottið svo á rassinn.
„Reyndu aftur, elskan.
Reyndu aftur að opna.“
Og reyndar tekst drengnum
aftur að ná haldi en sama
sagan endurtekur sig. Snerill-
inn er ennþá óvirkur en skrá-
in sjálf hefur allt í einu farið
að gegna hlutverki sínu eftir
margra ára hlé.
Ekki er laust við að fiðring-
ur fari um hana. Þetta gæti
orðið þónokkur tími sem
Hún stígur inn í
gluggalausa
geymsluna og
litast um. Ekki
laust við að taka þurfi til
hendinni. Reyna í það
minnsta að koma skipulagi á
draslið sem hent hefur verið
hingað inn undanfarin tvö ár.
Ansans að peran skuli vera
ónýt. En birtan sem berst úr
eldhúsinu og í gegnum loftop
á útvegg geymslunnar ætti að
nægja. Þetta á svo sem ekki
að verða nein allsherjar-
hreingerning. Allt í einu
stendur hún í myrkri. Dyrnar
hafa lokast. Tveggja ára
gamall sonur hennar hefur
komið valtur á fótunum, til
að forvitnast um hvað