Vikan - 03.09.1998, Blaðsíða 27

Mynd: Inga Lísa Middleton
sterku barnstrú og einnig
með sterka trú á annað líf.
Ég byrja hvern fund með
bæn og loka með bæn. Bið
um vernd fyrir þann sem er
hjá mér. Þó að erfitt sé að
segja til um hver sé trúaður
og hver ekki þá held ég að ég
geti sagt að ég sé trúuð. Kær-
leikurinn er sterkasta aflið.
Við erum öll að leita að ljósi
og gerum það á mismunandi
hátt og förum mismunandi
leiðir einfaldlega vegna þess
að við erum öll mismunandi!
Þess vegna er engin ein leið
rétt og önnur röng.“
Sönnun fyrir lífi eftir dauð-
ann?
Hún segist aldrei hafa orð-
ið vör við að vondar sálir
kæmu til hennar en þó hafi
komið fólk sem líður illa. En
hvernig veit maður hverjir
eru góðir og hverjir ekki?
- „Þetta er svipuð tilfinning
og þú færð þegar þú kemur
inn í hús og verður strax
órótt og vilt ekki vera þarna
lengur. Eins þegar þú hittir
manneskju sem þú vilt strax
segja bless við, líður illa í ná-
vist hennar og vilt ekki tala
við hana. Þetta er sama til-
finningin. Maður finnur að
tíðnin er önnur.“
Sérðu þau greinilega? Eru
þau í móðu eða gegnsæ eða
alveg eins og lifandi fólk?
- „Það er mjög misjafnt.
Sumir eru svo greinilegir að
ég get séð augnlitinn en aðrir
eru í móðu. Stundum sé ég
fólkið pínulítið, eins og ég sé
að horfa öfugu megin inn í
kíki! Suma sé ég ekki, heyri
bara í þeim, nem hugsanir
þeirra. Ef þeir, sem koma til
mín (þ.e.a.s. þeir sem eru lif-
andi), eru opnir og næmir
fyrir umhverfi sínu og sjálf-
um sér þá er miklu auðveld-
ara að sjá þá sem fylgja þeim
og koma skilaboðum á fram-
færi. Það kemur allt allt
öðruvísi fram hjá þeim sem
eru lokaðir og neikvæðir. Þá
tekur svolítið lengri tíma að
koma því til skila sem ég
heyri og sé.“
Astandið, sem maður er í
þegar maður talar við fólk að
handan, er svipað draumi,
segir hún. I draumum heyr-
um við aldrei fullkomlega í
fólki heldur eru samræður
allar huglægar. Þannig að
þeir, sem eru ekki skyggnir,
geta nokkurn veginn ímynd-
að sér hvernig ástandið, sem
miðlar og aðrir skyggnir eru í
þegar þeir ræða við fólk að
handan. En hvað er það sem
fólk sækist helst eftir þegar
„Persónur, sem eru mjög opnar og með mikla
erfiðleika í kringum sig fá fleiri inn og þá
helst fólk sem svipað er ástatt um. Hins vegar
fá þeir, sem eru rólegir og með hlutina
nokkurn veginn í jafnvægi í kringum sig, frek-
ar inn fólk sem er líka rólegt. Þeir sem eru
vinir manns að handan hjálpa manni að
stjórna þessu.
það fer til miðla?
- „Margir, sem hafa misst
ástvini, fara til miðils í þeirri
von að sá látni komi. Þá þarf
eitthvað að koma frá þeim
látna, einhver sönnun þess
að sá sem farinn er sé í öðru
lífi og að þeir eigi eftir að
hittast aftur. Einnig er góð
sönnun ef sá sem farinn er
hefur verið heima hjá mann-
eskjunni þegar hún var ein
og getur sagt eitthvað sem
miðillinn getur ekki vitað.
T.d. kom til mín maður sem
hafði misst konuna sína.
Konan hans kom og spurði
hann hvort hann væri aftur
byrjaður að taka lyfin sín,
hún hefði séð hann gera það
daginn áður. Maðurinn hafði
þá verið einn heima þegar
hann tók lyfin svo þetta var
næg sönnun fyrir hann.“
Hvernig skilaboð fær fólk
frá látnum ættingjum?
- „Helst koma þeir bara til
að láta vita af sér, að þeir lifi
enn - bara á öðrum stað - og
líði vel. En svo koma einnig
fram bein skilaboð í ýmsum
myndum.“
„Hversu lengi lifi ég“
Þórunn Maggý segist yfir-
leitt sjá framtíðina hjá fólki
en þá einungis ef þeir hinum
megin sýna henni hana. Því
sumir gera það nefnilega
ekki! Hún veit hvort henni
er sýnd fortíð, nútíð eða
framtíð vegna þess að henni
eru sýnd ártöl. Ártölin fyrst
og svo myndir af því sem
gerðist eða á eftir að gerast.
Þórunn Maggý er opin fyrir
öllum spurningum og vanga-
veltum frá þeim sem koma
til hennar en eitt segir hún
aldrei! Og það er hversu
löng tilvistin hér muni verða.
Hún vill ekki sjá það, hún
hefur lokað fyrir þær upplýs-
ingar þannig að hún veit það
ekki. Enda væri nokkuð
óhugnanlegt að vita ná-
kvæmlega hversu lengi við
eigum eftir að lifa...B
27