Vikan - 07.01.1999, Blaðsíða 23

Þessi steinveggur stendur eftir af húsinu þar
sem Fálkinn rak lengi reiðhjólaverkstæði.
Gunnar lét skreyta vegginn við hæfi.í 1
Veggjakrot er vandamál hér á landi sem
annars staðar. Gunnar varð fyrri til og
fékk þrjá stráka til þess að skreyta vegg-
ina sem umlykja Hótel Frón.
Hótel Frón. Setustofurnar eru bjartar og
fallegar og vel búnar húsgögnum.
Allar íbúðirnar hafa lítinn eldhúskrók þar sem
gestirnir geta eldað sjálfir.
Nokkur húsanna sem Gunnar hefur
byggt í miðbænum.
ekki að byggja í Grafarvoginum
eins og allir hinir? „Þelta er nú bara
einhver fóbía fyrir því að vera eins
og hinir," segir Gunnar og virðist
vera steinhissa á sjálfum sér. „Bara
hreinlega einhverjar dillur. Ég hef
einfaldlega ekki nennt að elta tísku-
straumana."
Sjálfur hefur Gunnar lengi búið í
miðbænum og gæti ekki hugsað sér
að búa annars staðar. Segir það
þægilegt að geta gengið út úr hús-
inu og vera staddur í miðju mann-
lífsins. „Þeir eru til sem vildu gjarn-
an búa miðsvæðis, en setja sig á
móti því að búa við hávaðann sem
óneitanlega skapast þegar
skemmtistaðirnir loka um helgar.
En að mínu mati er þetta umferð og
hávaði sem venst og angrar mig
ekki. Mér finnst kostirnir vega
þyngra en gallarnir.“
Það er engin lognmolla í kringum
Gunnar, síminn í vasa hans hringir
stöðugt meðan við spjöllum saman
á fallegu hótelinu við Klapparstíg-
inn. Hótel Frón er nýjasta húsið
sem hann reisti í miðbænum og þar
er starfsemin í fullum gangi allt
árið. Á sumrin er þar rekið venju-
legt hótel en á veturna breytist
rekslurinn. „Á veturna er hér ekki
venjuleg hótelstarfsemi, heldur eru
hér gestir til lengri tíma. í luísinu
eru sex tveggja herbergja íbúðir og
nfu einstaklingsíbúðir. Það eru ýmis
fyrirtæki sem leigja hér fyrir er-
lenda starfsmenn sína og hér gistir
fólk hvaðanæva að. Fólki, sem dvel-
ur að heiman í lengri eða skemmri
tíma, finnst þægilegra aö búa í íbúð
frekar en í einu hótelherbergi. Það
er gott að geta eldað sjálfur í stað
þess að þurfa að borða á veitinga-
húsum alla daga.“
Gunnar segist ekki koma mikið
nálægl hótelrekstrinum, Bergljót
systir hans sjái alfarið um þá hlið
mála. Hún var lengi flugfreyja hjá
Flugleiðum og þegar hún hætti fékk
Gunnar hana í liö með sér og eru
þau bæði alsæl með þann gang
mála.
Ég spyr Gunriar að lokum hvað
hann hafi hugsað sér að gera þegar
hann hætti að bvggja hús og setjist í
helgan stein. „Ætli maður fari ekki
að spila golf eins og allir hinir,"
svarar Gunnar og er mikið skemmt
við tilhugsunina. „En ég veit það
svei mér ekki." segir hann um leið
og hann sprettur á fætur. „Ég hef
svo sem aldrei séð tilganginn með
þeim leik og líklega er hann allt of
hægfara fvrir minn smekk."

S ■