Vikan


Vikan - 06.06.2000, Blaðsíða 2

Vikan - 06.06.2000, Blaðsíða 2
Texti: Steingerður Ste i narsdó11 i r Myndir: Sigurjón Ragnar „Við torum a namskeið í Tiffany’s eftir að hafa talað um það í þrjú ár,“ segir Elínborg. „Þegar unn- ið er með gler eru keyptar heilar glerplötur og þá verða oft af- gangar. Við veltum því fyrir okk- ur hvort ekki væri hægt að nýta afgangana á einhvern hátt og dag nokkurn rak ég augun í ávaxta- skál sem mér hafði eitt sinn ver- ið gefin í jólagjöf. Mér þótti skál- in Ijót og hún hafði alltaf staðið lengst uppi á skáp og safnað ryki. Nú tók ég hana niður og lfmdi á hana glerbúta sem ég skar úr af- göngum og bjó til í hana mynst- ur. Ég boraði svo gat á botninn með glerbor og tengdi perustæði þar í gegn. Ávaxtaskálinn er nú Ijós í ganginum hjá mér og sóm- ir sér vel. Hún var auðvitað byrj- andaverk og ber þess ákveðin merki en það er mesta furða hvað vel tókst til.“ Þegar Unnur sá ávaxtaskálina svo umbreytta langaði hana til að reyna líka. „Ég er ekkert fyrir að prjóna en þetta róar hugann á sama hátt og margir segja að prjónaskapur geri,“ segir Unnur. „Ég loka mig af og vinn og oft gleymi ég mér alveg við vinnuna. Þetta er hvorutveggja í senn tóm- stundagaman og slökun. Það var líka tilvalið að búa til falleg ljós. Mér finnst mann alltaf vanta ljós. Þau Ijós sem hægt er að kaupa í Vinkonurnar Unnur Ragnarsdóttir og Elín borg Ghris Argabrite hafa, líkt og margar konur, mikinn áhuga á að fegra og prýða heimili sín. Þær langaði mikið til að læra glerskurð og gler- vinnslu og létu loks verða af hví eftir hriggja ára um- hugsun. Glernámskeiðið kveikti einhvern sköpunar- neista sem varð síðan að miklu báli og í dag hanna hær stöllur loftljós og lampa úr glermósaíki sem eru einstaklega falleg og lýsa upp heimili heirra á nýstárlegan og sérlega hlýlegan hátt. raftækjaverslunum eru rnjög dýr, það er að segja ef þau eru virki- lega falleg." Lýsing skiptir miklu máli á fslandi „Lýsing skiptir svo miklu máli,“ heldur Elínborg áfram, „ekki hvað síst hér á íslandi þar sem margir kvarta undan skammdeg- isþunglyndi og að vetrarmyrkrið leggist illa á sálina. Ég finn fyrir þessu sjálf og notaði mikið kerta- ljós til að lýsa upp heimilið yfir veturinn. Kertin hafa þann ókost að af þeirn kemur reykur og sót og ég þurfti því oft að mála. Með því að búa til litla lampa úr glerinu fæ ég mjög svipaða og jafnmilda birtu og kertin gefa en er laus við sót. Eitt það skemmtilegasta við þessi ljós er þó hversu sérstök þau eru. Engin tvö eru eins. Jafnvel þótt ég reyndi að búa til sama munstrið aftur verður það aldrei nákvæmlega eins. Liturinn og áferðin verða aldrei þau sömu. Rautt gler er ekki bara rautt gler heldur eru ótal litbrigði af því.“ „Sömuleiðis er einstakt hvað ljósin breytast mikið við að kveikt sé á þeim,“ segir Unnur. „Þau virka dálítið líflaus og dökk þegar maður sér þau án þess að birta nái að skína í gegnum þau en þegar kveikt er á þeim lifna þau við.“ „Það er líka hægt að gera svo margt við glerið. Möguleikarnir eru endalausir," segir Elínborg. „Bara að leyfa hugarfluginu að njóta sín og sköpunin kemur nán- ast af sjálfu sér. Ljósin okkar eru mikið augnakonfekt, abstrakt- munstur, rósir og alls konar lita- samsetningar. Mér finnst eftir- tektarvert hvað þau skýra sig í raun og veru sjálf, til að mynda passa ljós, sem mikið er af blá- um litum í, vel í eldhús, rauð, gyllt og brún í svefnherbergi, líflegir litir í barnaherbergi og grænir og ljósir litir á ganga.“ „Aðalvandinn fram að þessu hefur verið að finna hentugt og gott, glært gler til að vinna með,“ segir Unnur. „Glært gler er í tísku og það hefur að vissu leyti hjálp- að okkur en þó hefur stundum verið erfitt að finna eitthvað sem ekki er munstrað, skorið í það eða óhentugt á annan hátt. Oft eru glærir glerhlutir líka ótrúlega dýrir og við höfum reynt að þræða litlar blómabúðir í þeirri von að hugsanlega sé þar til gam- all lager." Þær vinkonurnar eru enn að þróa og vinnuna sína en þær hafa unnið eftir pöntunum, aðallega þó fyrir vini og vandamenn enn sem komið er. Ánægjan og sköp- unargleðin er það sem fyrst og fremst rekur þær áfram. „Það er svona þegar konur láta loksins draumana rætast," segir Elín- borg og það er ekki hægt annað en að taka undir þau orð.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.