Vikan


Vikan - 06.06.2000, Blaðsíða 49

Vikan - 06.06.2000, Blaðsíða 49
Unga konan var að vonum örvæntingarfull yfir ósköpun- um því það er lítið gaman að vera komin með ofnæmi fyr- ir eiginmanni sínum eftir fárra mánaða hjónaband. Að lokum komst Erhlich að því að maðurinn borðaði sam- loku með hnetusmjöri í há- degismat á hverjum degi en konan hafði ofnæmi fyrir því. Þegar hann kom heim á kvöldin og heilsaði með kossi var enn nægilega mikið af hnetusmjörinu eftir í munn- vatni hans til að valda við- brögðum hjá henni. Þegar leið á kvöldið og nóttina var hnetusmjörið horfið og kon- unni tók að batna. Málið leystist farsællega þar sem eiginmaðurinn ungi var tilbú- inn að fórna samlokunum fyr- ir konuna. Helstu ofnæmisvaldar: Súkkulaði Kettir Plástrar Á íslandi er grasfrjó helstí ofnæmisvaldurinn og um 15% unglinga hafa ofnæmi ffyrir hví, kettir, hundar, rykmaurar, heymaurar, birki og túnsúra koma næst. Um 2% ungbarna hafa fæðuofnæmi og líklega um 1% fullorðinna. Grátið eftir f jöruga nútt samstarfsmanns Önnur saga ofnæmislækn- isins er ekki síður undarleg. Kona nokkur vann á skrif- stofu og skyndilega brá svo við að hún var ekki fyrr kom- in í vinnuna suma daga en leka tók úr nefi hennar og augum. Konuræfillinn hnerraði og grét allan þann dag en daginn eftir brá jafn- vel svo við að hún fann ekki fyrir neinu. Paul Erhlich var settur í málið og eftir langa leit og mikla rannsóknar- vinnu komst hann að því að vinnufélagi konunnar, sem sat á móti henni, átti nýja kær- ustu. Og hvað með það? spyrja hugsanlega sumir. Jú, kærastan átti kött og konan hafði heiftarlegt ofnæmi fyr- ir köttum. í hvert skipti sem vinnufélaginn eyddi kvöldi og nóttu með kærustunni fann konan fyrir því. Það varð fljótlega helsta skemmtun starfsfólksins að fylgjast með viðbrögðum hennar á hverj- um degi og ef tárin tóku að leka var honum miskunnar- laust strítt á því að nóttin Matarofnæmi eða mataróbolP Matarofnæmi er óalgengara en margir halda. Aðeins um 1% Bandaríkjamanna þjáist af matarofnæmi og lítil ástæða er til að ætla að það sé algengara annars staðar í heiminum. Líkami manneskju sem er með matarofnæmi framleiðir histamín þegar neytt er ákveðinnar fæðu og það leiðir til sárra verkja í kviðarholi, niðurgangs, flökur- leika, útbrota, nefrennslis, hnerra og asma. Sjúklingur sem ermjög slæmur af matarofnæmigeturjafnvellentílífshættu við að neyta örlítils magns af þeim mat sem hann hefur ofnæmi fyrir. Helstu matarofnæmisvaldar eru: egg, hnet- ur, hveiti, fiskur, skelfiskur, soja og mjólkurprótein. Flestir þeirra sem finna fyrir óþægindum eftir neyslu ákveðinna matartegunda hafa s.k. mataróþol eða eru við- kvæmir fyrir ákveðnum mat. Þetta stafar af skorti á ens- ímum sem nauðsynleg eru til að melta ákveðnar fæðuteg- undir. Þeir sem þjást af laktósaóþoli til að mynda skortir þau ensím sem brjóta niður laktósa í mjólkurvörum. Matar- óþol getur líka stafað af sjúkdómum í meltingarveginum eins og ristilkrampa, of háu sýrustigi í maga o.fl. Algengar tegundir matar sem valda óþoli eru: laktósi, hveiti og marg- ar grænmetistegundir, einnig getur verið urn að ræða við- kvæmni fyrir litarefnum í mat og rotvarnarefnum. hefði verið fjörug. En ofnæmi er langt frá því að vera skemmtun fyrir þá sem þjást af því. Orsök of- næmis er að ónæmiskerfið, sem venjulega bregst við hættulegum aðskotaefnum sem berast inn í líkamann, fer að telja meinlaus efni hættu- leg. Til að verjast gefur líkam- inn frá sér efnið histamín en það orsakar þessi venjulegu ofnæmisviðbrögð eins og hóstaköst, hnerra, nefrennsli, niðurgang, kláða í augum og útbrot. Einkennin eru mis- munandi eftir því í hvaða lík- amshluta er verið að bregðast við aðskotaefni og hversu mikið af því hefur borist inn í líkamann. í sumum tilfellum nægir svo örlítið magn af of- næmisvaldinum að ekki er einu sinni hægt að greina það í smásjá. Þótt læknar viti ekki af hverju sumir fá ofnæmi en aðrir ekki vita þeir þó að erfð- ir hafa áhrif á líkurnar á því að menn fái ofnæmi. Hafi ann- að foreldri barns ofnæmi fyr- ir einhverju aukast líkurnar á að það finni fyrir slíku líka. Séu báðir foreldrar með of- næmi fyrir einhverju, og þá skiptir ekki máli hvort það er Vikan 49
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.