Vikan - 16.02.1984, Síða 12

Fátt er jafnnotalegt á viðkvæmum
stundum í lífinu og að heyra kunnuglegar raddir rabba um
heima og geima. Þeir sem þurfa að taka örlagaríka ákvörðun á hverjum morgni
- að vakna - þekkja þetta allra manna best. Raddir þeirra Hrafnhildar Jónsdóttur, Kolbrúnar
Halldórsdóttur, Kristínar Jónsdóttur og Stefáns Jöknlssonar þekkja flestir áðurnefndir og eflaust allir
þeir sem eru morguníhressir. Sumir hafa sjálfsagt spurt sjálfa sig að því hvaða fólk þetta sé því synd er að segja að
það hafi verið að bera sjálft sig á torg. Og þó einhverjir glati ef til vill myndunum sem þeir hafa gert sér af þeim
í huganum með því að spyrja þau hreint út og sjá myndir af þeim í þokkabót er þó bót í máli að þau hafa frá nógu
mörgu að segja um sjálf sig og tilveruna til að sanna að sannleikurinn er yfirleitt miklu meira spennandi en draumarnir.
KOLBRÚN HALLDÚRSDÚTTIR:
ELDURINN ER
MITT ELEMENT
„Ég er 28 ára og útskrifaðist
með verslunarpróf frá Verslunar-
skólanum ’72 — sem aldrei skyldi
verið hafa.
Alltaf síðan hef ég verið sett í
stjómir og bókhald og vélritun þar
sem ég hef komið. ’74 fór ég í Leik-
listarskóla leikhúsanna sem
ásamt SÁL-skólanum varð að
Leiklistarskóla íslands 1975.
Þaðan útskrifaðist ég í apríl ’78.
Síðan hef ég ekki í skóla komið
nema á námskeið. Það er nauð-
synlegt fyrir leikara að vera alltaf
að bæta við sig og enduraýja kunn-
áttu sína.
Fyrsta árið eftir skólann var ég
leikari og hvíslari hjá Iðnó, síðan
hef ég komið nálægt ýmsu, var
ritari hjá listahátíð. Og síðar, frá
’81 til hausts ’83, var ég ritari í
Leiklistarskólanum og svo hef ég
starfað mikið í Alþýðuleikhúsinu.
Á skólaárunum vann ég fyrir
mér sem hvíslari. Úr því starfi á
ég góðar minningar.”
Sjónvarp og fleira
„1980 var ég ófrísk og datt
dálítið út, augasteinninn, Orri
Huginn, 3 og 1/2 árs nú, var
erfiður fyrsta árið.
Ég sneri mér meir að leikstjórn
þegar fram í sótti. Svo hef ég
verið með námskeið í skólum og
unnið með áhugahópum.
Ég var hálf-föst uppi í Fella-
skóla í nokkur ár. Maður lærir
mikið af því sjálfur að rifja upp
það sem maður hefur lært svona
rétt eftir að maður lýkur námi.
Námið í leiklistarskóla er svo yfir-
gripsmikið að maður kemst ekki
yfir að vinna úr því nema á
löngum tíma.
í Fellaskóla setti ég til dæmis
upp sýningu, söngleik eftir
Magnús Pétursson, Litlu stúlkuna
Úr sýningu Nemendaleikhússins-
Slúðrið eftir Flosa Ólafsson. Bún-
ingarnir eru hannaðir af Messíöno
Tómasdóttur.
með eldspýturaar, og fór síðaö
með hana í sjónvarpið. Það var
góð reynsla. Ég hafði áður veri
með ýmislegt í Stundinni okkar
meðan Bryndís var með hana,
það var oft erfitt. Maður fe
stúdíó í mesta lagi dagspar •
Þegar ég setti Litlu stúlkuna ®e
eldspýturaar upp fékk ég *lU'.
vegar þrjá daga í stúdíói og a 1
mjög gott samstarf við alla sero
að verkinu stóðu, ekki síst vl
Baldvin Björasson sem gerði lei
myndina.
Það var skapandi samstarf.
í leikhúsi, útvarpi og sjónvarp^
eru möguleikar miðlanna allt o
sjaldan notaðir til fullnustu.
er dottið niður í eitthvert far se
er notað og notað og notað 0
notað og notað, þar til það er or i
svo útjaskað að það tekur eng
talL r eo
Við höfum öll okkar grensur, <-
því ekki að kanna hvar þær eru o^
hvað er hinum megin við Þær'
Þær eru svo miklu víðari e
maður heldur.”
„Ég er grænmetisæta af prinsippástæðum. Mér finnst ómóralskt að ala upp dýr til að éta. Bóndinn
bjargar lifi lambsins með því að hlýja þvi i ofni, kannski til að steikja það í sama ofni og éta."
IX Vikan 7* tbl.