Menntamál - 01.11.1945, Blaðsíða 4

178
MENNTAMÁL
framúrskarandi talinn, hjálpfús við lítilmagna, en örgeðja
nokkuð. Amma Elíasar, seinni kona séra Páls, var Guð-
ríður Jónsdóttir, Guðmundssonar sýslumanns að Kirkju-
bæjarklaustri.
Lengra þarf ekki að rekja ætt Elíasar til að sjá, að
hann er af mikilhæfu og góðu bergi brotinn. En þess geta
raunar allir getið sér til, er Elíasi kynnast.
Lítið veit ég um bernsku- og uppvaxtarár Elíasar. En
hafa verður það fyrir satt, sem sálar- og uppeldisfræðing-
ar eru á einu máli um, að 5—7 fyrstu aldursárin ráði
mestu um síðari ævi einstaklingsins. Víst er því, að hann
hefur hlotið giftudrjúgt og gott uppeldi.
Tuttugu og tveggja ára fór Elías til sjóróðra suður á
Eyrarbakka (1901). Mun þessi suðurferð að líkindum
hafa ráðið nokkru um framtíð hans, því að þar hittir
hann þann mann, er hann kveðst eiga meira að þakka en
nokkrum vandalausum öðrum, Jón Pálsson, sem þá var
þar kennari, síðar gjaldkeri Landsbankans. Mun þegar
hafa fallið vel á með þeim, því að Jón bauð Elíasi að sitja
í tímum hjá sér í skólanum að vild.
Má af þessu ráða, að hvort tveggja hafi farið saman:
áhugi hjá Jóni að miðla ungum mönnum fræðslu og sterk
löngun Elíasar að kynnast kennslu og afla sér þekkingar,
hvar sem tækifæri gafst. Áreiðanlega mun það fátítt, að
menn hafi helgað menntagyðj unni tómstundir sínar í ver-
inu. Námshneigð Elíasar hefur því verið rík, og hollur
mun hafa verið heimafenginn námsbaggi og í drýgsta
lagi.
Móðir Elíasar kenndi honum að lesa, skrifa og reikna.
Var hún kona gáfuð, sem hún átti ætt til. Og þar sem hún
var prestsdóttir, mun hún hafa notið meiri menntunar en
almennt gerðist. Víst er, að hún skrifaði fagra rithönd og
kunni ógrynni af þjóðsögum og öðrum þjóðlegum fróðleik.
Eystra segir gamla fólkið, sem þekkti hana, að hún hafi