Menntamál - 01.11.1945, Blaðsíða 19

MENNTAMÁL
193
mönnum er mörgum mikið að þakka. Þeir voru braut-
ryðjendurnir, sem upphófu gildi starfsins.
Hjá öðrum hefur miður tekizt, eins og títt er um dauð-
lega menn. Sumum hefur verið vant þeirra eiginleika, sem
bezt reynast í þessu starfi. Með bættum kjörum stéttinni
til handa verður meira af henni krafizt, og hún verður
einnig sjálf að gera svo. Menntun hennar þarf enn að auk-
ast, sérþekking hennar að taka framförum. Ef unnt væri,
þyrfti að beita hæfileikaprófi við þá, sem til kennaranáms
vilja, svo að til kennarastarfs væri sífellt völ á mönnum,
sem vel mætti treysta og ekki yrðu fyrir vonbrigðum í
starfi og hyrfu að öðru. Hvert rúm þarf örugglega að
skipa. Ef til vill ríður þó mest á, að við sjálfir vitum vel
og gleymum ekki skyldum okkar, en sækjumst eftir meiri
þroska, beitum meira íhygli okkar að starfi og látum ekki
önnur mál glepja okkur um of frá skyldustörfum, þótt
hver maður eigi rétt á og þurfi að eiga sér áhugamál til
dundurs og hvíldar frá aðalstarfi. En fyrst og fremst
verður aðalstarfið að eiga áhuga þess, sem það vinnur.
Við þörfnumst bættra vinnubragða í skólum, margra
námskeiða fyrir starfandi kennara og meiri félagslegra
samtaka. Land okkar er enn ekki nema að nokkru numið í
fræðslumálum. Sveitirnar bíða bráðrar' úrlausnar í skóla-
málum, kauptúnin bættra skilyrða til menningarmála.
Vandamálin í uppeldi meðal fjölmennisins þarf að leysa.
Okkur vantar sérskóla fyrir vangæf börn, uppeldishæli
fyrir vandræðabörn og vísindalega tilrauna- og rannsókn-
arstofnun í kennslu og uppeldismálum. Öllu þessu þarf að
vinna markvisst að, og til þess megum við ekki láta lið-
sinni okkar vanta.
Land okkar hefur nú verið svipt einangrunarvörn sinni
og er orðið stökkbretti stórþjóða í samgöngum. Fjarlægð-