Menntamál - 01.11.1945, Blaðsíða 14

188
MENNTAMÁL
skólamálum er svo til ætlazt, að námstími yngri barna
verði aukinn og skólaskylda barna færist upp um eitt ár.
Hvort tveggja tel ég rétt.
Námstími yngri barna, 7—10 ára, hygg ég, að hingað
til hafi verið svo lítill, að minna hefur verið unnt að gera
til þess að sníða kennsluna eftir þörfum þeirra en þurfti,
— gera hana að smáþyngjandi leik, þar til þeim var orðið
venjulegt nám eðlilegt. I stað þess hefur oftast verið beitt
- venjulegum kennslubrögðum og stuttur tími orðið til
meiri þreytu en vera ætti. Ýmsa vantar enn kunnáttu til
þeirrar kennslu, ennfremur tæknileg áhöld og kunnáttu
í að nota þau.
Frá því, að ég fyrst fór að kenna elzta árgangi barna
í kaupstaðarskóla, hefur mér alltaf fundizt, að börnin
færu úr skólanum, þegar þau væru búin að læra það mikið,
að unnt væri að hefja nám þeirra til verulegs þroska. í
barnaskólunum hefur nám barnanna verið mest tæknilegt,
það er að segja: þau læra aðferðir, sem eru nauðsynlegur
grundvöllur undir þroskameira nám og einnig til úrlausn-
ar í ýmsum viðskiptum, sem lífið færir þeim. Kynni mín
nú af starfi annarra skóla hafa treyst þessa skoðun mína.
Börnin hafa margt lært, en vantar ýmist þroska eða meiri
æfingu til þess að notfæra sér þann lærdóm að fullu. —
Það er ekki nóg að kunna að lesa, ef lestrarkunnáttunni
er ekki beitt til þroska og náms, — ekki nóg að kunna
reikningsaðferðir, ef þroska og æfingu skortir til þess að
beita þeim til gagns. Framhaldsnám á að bæta úr þessu
hjá þeim, sem gáfur hafa til þess að njóta þess.
Nú er svo ráð fyrir gert, að í framhaldsskólum verði
verklegt nám ætlað þeim unglingum, sem ekki hafa getu
til þess að stunda bóklegt nám nema að takmörkuðu leyti.
Þessu ber mjög að fagna, og má ekki láta undir höfuð
leggjast að halda þeirri starfsemi uppi að fullu. En væri
ekki einnig rétt, að ætla þessum börnum meira verklegt