Menntamál - 01.11.1945, Blaðsíða 12

186
MENNTAMÁL
án ára, á við mikla erfiðleika að etja í starfi og tilhögun.
Ég tel það mjög vafasamt, að rétt sé að leggja slíkt starf
á einn mann, eins og ég hef minnzt á áður, ekki sízt var
það vafamál, meðan svo var, að hverja stund, sem dvaldi
frá kennslu og vera átti hvíldar- og undirbúningstími að
nýju starfi, varð að taka til aukastarfa, sem arð gáfu, svo
hægt væri að komast nær því takmarki að berjast efna-
lega í bökkum. Það var því ekkert undarlegt, þótt menn
ofþreyttust eða jafnvel gæfust upp við þær aðstæður.
Enga aukvisa þurfti til þess að svo færi. En áður en menn
gefast upp, setur þreytan mark sitt á starf þeirra.
En einnig við þá kauptúnaskóla, sem tveir og þrír
kennarar starfa, er við ýmsa örðugleika að glíma. Ekki
er hægt að skipta börnum til fulls í deildir eftir greind og
hæfni. Kennarinn verður að dragast áfram með ósam-
stæðan hóp nemenda og reyna að jafna milli í kennslu, en
það verður ekki til fulls gagns, svo að kennsla hans nýt-
ur sín ekki eins og skyldi. Ekki er ótítt, að skólar þessir
verði að hafa nokkra nemendur, sem vitsmunalega eru
ekki hæfir til venjulegs skólanáms og þyrftu að komast
í sérskóla eða stofnanir. Einnig bregður fyrir vandræða-
börnum, sem í skóla eru sjálfum sér og skólanum ef til
vill til ógagns og ættu að vera á sérstökum hælum. Er þar
eitt vandamál, sem nauðsynlega þyrfti að leysa, að koma
upp sérskólum fyrir vangæf börn og uppeldisheimilum
fyrir vandræðabörn. Nú sem stendur er mesta öngbveiti í
þessum málum. Sérþekkingu vantar um meðferð þessara
barna, og þeim er ekkert hægt að koma, nema ef bezt
lætur á sveitaheimili.
Skilyrði til íþróttaiðkana hafa stundum lítil verið i
kauptúnum og þurfa enn að batna. Handavinna hefur litil
verið kennd og víða engin fvrir drengi. Bóklegt nám hef-
ur verið aðal þessara skóla. Nú mun leikfimi kennd í flest-
um barnaskólum og áhugi fyrir líkamsrækt fer vaxandi,