Menntamál - 01.12.1966, Blaðsíða 89

MENNTAMÁL
295
vini sína úr höndum nazista, eða árið 1945, er hann — sem
friðsamasti og líklega óvígamannlegasti „major“, sem nokk-
urn tíma var færður í „Her inajesty’s“ einkennisbúning —
smalaði saman Islendingum um gjörvalla Evrópu og flutti
heim til íslands.
Hið margþætta starf Lúðvígs bar einnig árangur á ýms-
um öðrum sviðum. Fáir hafa á sínum tíma unnið meir en
Lúðvíg að því, að koma á menningartengslum milli Is-
lands og Þýzkalands. Lúðvíg var meðstofnandi Germanía
félagsins. Hann hefur útvegað mörgum íslenzkum stúdent-
um inngöngu í þýzka háskóla. Hann talaði þýzkuna reip-
rennandi og þekkti vel til þýzkra bókmennta. Þýðing hans
á brúðuleikritinu „Faust“ sýnist mér einkar merkileg. í
íslenzkum málbúningi kemur kjarni og eðli þessa verks
mun skýrar í Ijós en í þunglamalegri miðaldaþýzku frum-
textans, og er því fært nær hinu mikla skáldverki Goethes.
Með þessari þýðingu átti Lúðvíg einnig frumkvæði að því,
að fyrsta brúðuleikrit var sýnt hér á landi (1941). Hjáverk
að vísu! Aukagróður, sem þó sýnir hversu víðtækar gáfur
Lúðvígs voru. Fróðlegt væri — ef rúm leyfði — að segja frá
tengslum Lúðvígs við fjölda ágætra menntamanna í Þýzka-
landi.
Mér er fyllilega Ijóst, að þessar fáu endurminningar mín-
ar gefa aðeins mjög ófullkomna mynd af svo fjölhæfum og
mikilvirkum manni og Lúðvíg var. Á síðari æviárum hans
hvílir þungur skuggi vanheilsunnar. Má nærri geta, hversu
mikil raun það var fyrir slíkan atorkumann. Þegar hér er
komið, get ég ekki látið hjá líða, að geta með mestu virð-
ingu og aðdáun eiginkonu Lúðvígs, Sigríðar Hallgrímsdótt-
ur. Hún hefur verið verndarengill og aflgjafi í tilveru hans.
Hún vakti yfir því, að miðflóttaafl hugarins varð ekki
þungmiðju sálarinnar yfirsterkari. Þó var hún alltaf reiðu-
búin til þess að efna orð Bergþóru hinnar fornu: „Eitt skal
yfir okkur bæði ganga." Vanheilsan neyddi Lúðvíg til að
draga sig í hlé frá aðalstarfi sínu fyrir aldur fram. Hann