Vorið - 01.12.1945, Page 3

VORID
Komdu til mín. barnið mitt,
ég kveða við þig skal.
Nú er írost og fjúksamt
og fennir í dal.
Dapurt er í kotunum,
er dynur hríðin köld. —
Við reynum að gleyma hríðunum
og gleðjast í kvöld. —
•
Við skulum fljúga suður um sjó
svanavængjum á,
líða létt og öruggt
um loítin blá.
Við skulum gista í anda
ókunnug lönd,
þar sem báran bláa
brosir við strönd,
þar sem blærinn blíði
bærir laufin smá
VALDIMAR V. SNÆVARR:
SKAMMDEGISÞULA
og sveigir mjúkar greinarnar
sedrustrjánum á,
þar sem hjörðin unir
högum grænum í,
en ljósir gnæfa tindarnir
á Líbanon við ský. —
Við skulum binda sveiga
úr saronsblómum smá,
og skreyta þá með eyrarrósum
íslandi frá. —
Minningarnar vaka . . .
Margt er hér að sjá. —
Stígum bljúg í anda
Betlehemsvöllu á. —
Endur fyrir löngu,
eina vetrarnótt,
þegar allt var orðið
svo undur kyrrt og hljótt,