Vorið - 01.12.1945, Síða 17

VORIÐ
111
jy'BKBKBKHKBKBKBKHKBKBKBKBKBKBKBKBKBKHKBKBKBKBKBKHKBKBKBKBKí
Kári Tryggvason
Snj ótittlingurinn.
I sumar 'skríktir þú sólskinsljóð
um sól og vor.
En nú er röddin þín hrygg og hljóð,
— nú hríðar í sérhvert spor.
I sumar flaugst þú um fjöll og grund
með fjör og þrótt.
En nú er döpur þín létta lund
um langa og dimma nótt.
Nú leitar þú heim að húsatröð
í hríðarbyl.
Og litlu börnin þér gæfu glöð
hvert grjón, sem mamma á til.
Þau harma, ef kuldinn hvessir sig
með kólgublæ.
Þau óska að vorið vermi þig,
og veiti þér orm og fræ.
Og vetrarins kylja köld og löng,
hún kveður brátt.
Þá skríkir þú aftur sólskinssöng
og svífur um loftið blátt.
ÍH:*<H**KHKBKBKHKHKBKBKBKHKBKBKBKBKBKBKHKHKHKHKBKHKHKHKBKKHKK