Vorið - 01.03.1949, Side 26

22
VORIÐ
HÖNDIN HREINA
SAGA FRÁ AUSTURLÖNDUM
Einu sinni var ungur maður,
Asinr að nafni, færður franr fyrir
kalífann í Bagdad. Haxrn lrafði stol-
ið brauði.
Nú kraup hann á kné fyrir fram-
an lrásætið og lrorfði biðjandi aug-
um á lrina ströngu ásjónu kalífans.
„Þú lrefur smánað boð kóransins
(trúarbók Múhameðstrúarmanna)
og lítilsvirt lög mín,“ mælti kalíf-
inn. „Hvað kom þér til slíkra
verka?“
„Mikli og voldugi herra,“ mælti
ungi maðurinn. „Ég á ganrlan og
sjúkan föður. Ég verð að hjúkra
honunr og get því ekkert unnið.
Hungrið neyddi nrig til að stela
brauðinu.“
Kalífinn horfði hörkulega á unga
manninn og mælti:
„Algóður guð, senr veit, hvað í
mannshjörtunum býr, nrun e£ til
vill fyrirgefa þér þessa yfirsjón Jrína,
en ég, sern er þinn jarðneski dóm-
ari, verð að fullnægja fyrirmælum
Elsa fékk ekki að vita, lrvað lækn-
irinn og nramma hennar töluðust
við, nreðan Irún var í burtu. En
eittlrvað höfðu þau verið að tala
um, Jrví að Jrau voru svo leyndar-
dómsfull á svipinn, þegar hún kom
aftur.
Tveinr mánuðum síðar var nróð-
ir EIsu orðin Irraust aftur, og hún
gat sjálf tekið við húsverkunum.
Sama daginn og lrin konan fór, kom
læknirinn í heimsókn, og hafði reið-
ltjól Elsu nreð sér.
„Gjörðu svo vel, Elsa. Þarna er
reiðhjólið Jritt.“
„Já, en þér hafið keypt það, herra
læknir," sagði Elsa undrandi.
„Það er rétt, Elsa. En nranstu
ekki, að ég sagði, að ég keypti það,
til Jress að gefa það lítilli, góðri
stúlku, sem ég Jrekkti?"
„Jú,“ svaraði Elsa.
„Já, og nú gef ég góðu stúlkunni
það, gjörðu svo vel. Það er gjöf frá
nrér fyrir, að þú hjálpaðir
mönrmu þinni, Jregar hún átti erf-
itt. Þá sýndir þú gott lrjartalag, þeg-
ar þú iórnaðir Jrví, sem þér þótti
vænst unr, vegna mömmu Jrinn-
ar. Guð nretur áreiðanlega svona
breytni. Reiðlrjólið þitt lrefur orð-
ið okkur öllum til blessunar, og ég
vona, að það verði það einnig fram-
vegis.“
(„Magne“. - E. S. þýddi.)