Vorið - 01.06.1949, Blaðsíða 10

48
VORIÐ
Herra
Sigurður Björnsson
Hamri
Skarðssveit.
Jlréfið hljóðaði þannig:
Glókollur minn!
Pabbi þinn sagði mér, að þú vær-
ir búinn að taka ástfóstri við Sóta
minn, eða Gullfaxa, eins og þú kall-
ar hann.
Það lítur út fyrir, að folinn kunni
lielzt til vel að meta þetta dálæti
þitt.
Hjá mér vill hann ekki tolla,
hvernig sem á því stendur.
Fyrir mig er þetta auðvitað
skrambi slæmt. Við það ætla ég þó
að sætta mig, fyrst folaskömmin
tók upp á þessari óvenju.
Ég er nú kominn á þá skoðun,
að bezt sé, að þú eigir folann, fyrst
hann endilega vill til ykkar þarna
norður frá.
Ég treysti því, að þú farir vel
með liann og ofbjóðir honum ekki
í neinu.
Þetta er kjörgripur, sem ég vona,
að þú njótir vel og lengi.
Folann átt þú að borga með vin-
áttu þinni. Hana þykir mér gott að
eiga, og vel getur verið, að ég heim-
sæki þig, áður en langt líður.
Berðu foreldrum þínum kæra
kveðju mína.
Með þökk fyrir síðast
Þorkell Þorkelsson.
Bréfið datt úr höndum Sigga
litla. Svo réð hann ekki við fögnuð
sinn, en hrópaði í ofsagleði:
„Nú á ég Gullfaxal Gullfaxi
minn!“