Vorið - 01.06.1949, Blaðsíða 22

60
V O R I Ð
Næstu nótt gat Leifi ekki sofið
Hann var reiður. Hann var reiður
við alla, en reiðastur var hann þó
sjálfum sér fyrir montið. Leifi
hugsaði um þetta fram og aftur.
Stundum var hann staðráðinn í því
að strjúka og gerast útilegumaður,
stundum ætlaði hann heim og fara
aldrei í sveit framar. En að síðustu
sá hann þó, hvað var réttast í þessu
máli. Og livað haldið þið, að það
hafi verið?
Næsta morgun fór hann með
hinum krökkunum í sundið. Þeg-
ar þangað kom, gekk hann beint
til kennarans og bað hann afsök-
unar á framkomu sinni í gær og
bað hann að kenna sér að synda.
Kennarinn rétti honum hendina
og brosti og sagði, að sér væri það
sönn ánægja að kenna honum, en
hann mætti þá aldrei skrökva að
sér framar. Leifi lofaði þessu og
ég lield, að hann liafi aldrei svikið
það loforð. Þegar lteim kom um
kvöldið, sögðu þau Jói og Gunna
pabba sínum frá öllu þessu ævin-
týri hans Leifa. Pabbi þeirra bað
þau að minnast aldrei á þetta við
hann og segja ekki nokkrum manni
frá þessu. Svo gekk hann til Leifa,
tók í hönd hans og sagði: „Jæja,
Leifi minn. Ég vona að þetta hafi
verið þér næg viðvörun, og ég
vona, að hún verði þér til góðs. En
vegna þess, hversu þú komst kurt-
eislega fram í dag við kennarann,
þá ætla ég að lofa ykkur krökkui^-
um að fara fram að Urriðavatni á
morgun, og þú mátt fá hann Bleik
lánaðan, þú veizt, að það er bezti
hesturinn minn.“
Verðlaun
Enn hafa engar ráðningar borizt
við þrautinni um kúlurnar, sem
birtist í 1. hefti þ. á. Verðlaun
verða veitt fyrir rétta ráðningu. Og
berist fleiri en ein rétt ráðning
verður dregið um þær.
Sendið ráðningar sem fyrst.
Til lesendanna
í fyrra var byrjað á myndasögunni
af Káta-Láka hér í blaðinu. Nú
langar okkur til að heyra álit ykkar
á þessari myndasögu. Eigum við að
halda henni áfram? Gaman væri að
heyra álit ykkar um fleira blaðinu
viðvíkjandi. Hvaða efni viljið þið
helzt liafa í því? Hverju mætti
sleppa?
Gott mannsefni
Tól£ ára drengur kom frá góðu heimili
á vinnustoíu 1 kaupstað. Einn af fyrstu dög-
uuum bauð formaðurinn honum glas af
öli.
„Nei, þökk," sagði pilturinn. ,.Eg bragða
ekki áfengi."
„Eg hef ekki bindindismenn hér" sagði
verkstjórinn.
„Jú. mig," svaraði pilturinn einarðlega.
„Jæja," sagði verkstjórinn valdsmannslega,
„en hér ræð ég. Ef J>ú vilt ekki drekka ölið,
þá helli ég því yfir þig."
„Hellið því J>á bara yfir mig," sagði pilt-
urinn. „Eg kom hingað i morgun í hreinum
fötum með hreina skapgerð. Þér getið atað
fötin mín, en skapgerð minni læt ég engan
spiUa."