Vorið - 01.06.1949, Blaðsíða 15

VORIÐ
53
Loks var þó stóra, stóra tunnan orðin £ull af tæru og
hreinu vatni.
Sólrún litla setti nú föturnar á sinn stað og gekk vel frá
öllu.
Þá var hún líka orðin ósköp þreytt. Nú langaði hana til
að fara að hvíla sig.
En fyrst vildi hún hafa yfir bænirnar sínar, a£ því hún
var góð stúlka.
í hellinum var dálítið flet, þar sem tröllkarlinn lét börnin
sofa.
Sólrún litla gekk að fletinu og fór að hafa yfir bænirnar,
sem mamma hennar hafði kennt henni. —
Á meðan vaknaði tröllkarlinn.
Hann horfði undrandi á Sólrúnu litlu og vissi ekkert,
hvað hún var að gera. Hann kunni engar bænir.