Vorið - 01.06.1949, Blaðsíða 14

52
VORIÐ
Gunnlaugur H. Sveinsson
( ^ / / 3 / / //ö og tröllkarlinn
(Niðurlag.)
Þau gengu lengi, lengi, og loks komu þau að stórum, stór-
um helli.
,,Hérna á ég nú heima,“ sagði tröllkarlinn með dynjandi
rödd.
Svo fóru þau inn í hellinn.
Sólrún litla var hálf hrædd, það var svo dimmt og drauga-
legt í hellinum, en hún lét ekkert bera á því.
„Nú er bezt, að þú fáir þér eitthvað að borða, svo áttu að
sópa gólfið og sækja vatn í stóru tunnuna, sem stendur þarna
hjá fletinu mínu,“ sagði tröllkarlinn.
Hann borðaði nú mikið, mikið; svo lagðist hann upp í
fletið sitt, og eftir dálitla stund, var hann farinn að hrjóta,
svo að undir tók í hellinum.
Sólrún litla fór nú að sópa gólfið. Það var ákaflega erfitt,
sópurinn var svo stór og þungur.
En Sólrún var dugleg stúlka, sem vildi ekki gefast upp.
Þegar hún var búin að vinna lengi, lengi, var hún loks
búin að sópa stóra, stóra gólfið.
Mikill var nú munurinn, allt ruslið horfið og gólfið orðið
gljáandi fínt.
Nú fór hún að sækja vatnið.
Það var enn þá erfiðara.
Stóru föturnar voru svo þungar, og stóra tunnan tók svo
mikið.
Sólrún litla varð að fara margar, margar ferðir út í lækinn.