Bjarmi - 01.10.1921, Blaðsíða 5

BJARMI
173
Menn verða yfirleitt að minnast
þess að húslestrarbækur, eins og
aðrar trumálabækur og ræður presla,
eiga fyrst og fremst að dæmast eftir
því hvort þær flylja boðskap biblí-
unnar eða ekki; mælska, frumleiki,
gáfur eru ekki aðalatriðin, þótt gott
sje. — Og ef boðskapurinn er ekki
biblíulegur, verður hann því hættu-
legri því meiri yfirburði, sem ílytj-
andi bans hefir.
En eitt er það í þessu sambandi,
sem vert er á að minnast, góður siður
og gamall, sem horfinn er hjá oss að
heita má, en ætti að hefjast að nýu,
og það er borðbœnin.
F*að er verulega raunalegt að bera
oss þar saman við aðrar kristnar
þjóðir. Hvar sem þú kemur í ná-
grannalöndum vorum, ekki eingöngu
á prestsheimili heldur öll heimili, sem
nokkurn áhuga hafa á trúmálum, þá
er þar beðin borðbæn við allar mál-
tiðir og sumstaðar lesinn ritningar-
kafli á undan aðalmáltíð, oftast biður
húsbóndinn bænina, en stundum hús-
freyja og stundum börnin til skiftis,
— þennan fagra sið getur þú einnig
rekið þig á á mörgum lieimilum landa
vorra vestan hafs, þeir hafa Iært hann
þar. — Og i mörgum fjölsólluni mat-
söluhúsum erlendis geturðu sjeð all-
marga gestina gjöra bæn sína í hljóði
áður en þeir matast.
En um þetta land geturðu farið
fram og aftur í sveitum og kaupstöðum
og nærri því hvergi orðið þess var að
fólkið biðji borðbæn; og viljir þú
sjálfur biðja í hljóði, þá er þjer varla
gefið tóm til þess; fólkið áttar sig
ekki á þvf, að nokkur sje að þakka
Guði fyrir matinn eða biðja hann að
blessa sjer máltíð, og því getur útlend-
ur ferðamaður spurt forviða: »Er hjer
aldrei beðið?« — — Og þó var þetta
siður einnig á voru landi fram á síð-
ustu öld, — og þó eru borðbænir
mjög hentugar heimilis-guðrækni-
stundir til að kenna oss auðmýkt,
traust og þakklæti gagnvart Guði
Það er óskiljanlegt að trúrækið fólk
skuli ekki sjá það, og flýta sjer að
taka upp borðbænir. Viltu ekki tala
um það við Guð i einrúmi, ef þig
brestur djörfung til þess? — Hann
getur bætt það kjarkleysi.
Margt mætti fleira um þetta efni
skrifa, en rjettast mun að leyfa fleir-
um að komast að, og bæta þá heldur
við síðar.
Ritstjóri Bjarma.
Kristindómsfræðslan.
i.
Kristindómsfræðslan og kverin eru
að komast á dagskrá. Meiri hluti
barnakennaranna, sem hjeldu fund í
Rvík • í sumar var andstæður allri
kverkenslu, og þar var talað um, að
koma sem allra fyrst frumvarpi inn
á alþingi þar sem prestum væri gert
óheimilt að krefjast kverkunnáttu til
fermingar. »Á meðan prestar geta
heimlað, eða jafnvel verða að lieimta
samkvæml lögum að börn læri kver
til fermingar, þá krefjast flestir for-
eldrar að vjer kennum kverið«, sögðu
kennararnir. M^ess vegna verðum vjer
að Ieita alþingis sem tyrst, og fá það
til að banna prestum að heimta slikt«.
Hvernig líst mönnum á það? Sumir
halda líklega að slikar ráðagerðir sjeu
»tóm orð«, alt muni það sofna í sömu
deyfðinni og vant er, — en því er
ekki treystandi. Það eru margir um
árásirnar á kverin. Skólanefnd stjórn-
arinnar er andstæð kverkenslu, kenn-
araskólinn innrætir kennaraefn'um og
guðfræðisdeildin prestaefnum óbeit á
kverinu, skólanefnd barnaskólans í