Bjarmi - 01.01.1976, Blaðsíða 1

f ,. / - 1"" 1 ■ ■ ■ Blessaða land, sem Guð oss gaf Friöscela land! 1 faömi þér feöurnir heimili settu. Hold þeirra duft þitt oröiö er, eign þeirra varöst þú meö réttu. Hvert þeirra tár, er hneig á jörö, hver dropi blóös, er rann í svörö, gjöröi þiö islenzkt um eilífö.
Blessaöa land, sem Guö oss gaf, greipt oss í sálu og hjarta, fegurö skín jafnt um heiöi’ og liaf, liraunfláka’ og jökulrönd bjarta, friösœla, djúpa dali’ og skóg, dimmblárra fjalla tign og ró, seiðandi litskrúöi sveipaö. ísland! Hve Ijúft aö lifa þér, landiö, sem feöurnir unnu. Landiö, sem einnig elskum vér. Ættarland hetjanna kunnu. Landiö, sem munu elska enn ókomna tímans frjálsir menn, islenzkir niöjar um aldir.
Bjarni Eyjólfsson. y
I I
Reykjavík, jan.—íebr. 1976
1.-2. tbl., 70. árg.
„Vetur konungur" hefur verið hér á
ferð upp á síðkastið, og munu flestir
hafa orðið hans varir. Við slíkar kring-
umstœður getur oft verið hressandi,
bœði fyrir líkama og sál, að ganga
úti í logndrífunni og csla ökladjúp-
an snjóinn, um leið og skroppið er í
nœstu búð til að verzla. Vissara er þó
að klœöa sig vel, og ekki sakar að
taka regnhlífina með.