Bjarmi - 01.03.1982, Blaðsíða 10

KÚBA:
FJALLAÐ UM RIT
NÝIA TESTAMENTISINS
Tryggð við trúna
Um 90 af hundraði lútherskra
manna á Kúbu halda fast við kristna
trú, þrátt fyrir ýmiss konar erfið-
leika, sem þeir eig:a við að etja.
Margir kristnir menn eru jákvasðir
gngnvart byitingnnni, sem gerð var
£ landinu, en fáir einir hafa grerst
kommúnistar, og veidur því gaiðleysi
það, sem kommúnisminn predikar
og ástundar. Norskur bibliuskóla-
kennari ferðaðist fyrir nokkru um
sex vikna skeið á Kúbu til bess að
kynna sér Iiagi manna í lúthersku
kirkjunni þar, og hefur hann veitt
þessar upplýsingrar.
FINNXAND:
Vakning enn
Fyrlr rúmum fjörum árum hófst
vakningr í Flnnlandi. Svo virðist sem
vakningrin haldi enn áfram. Kristi-
legrar samkomur eru mjög vel sótt-
ar, og segir í erlendum blöðum, að
andrúmsloftið í Finnlandí hafi
breyst fyrir áhrif vakningarlnnar.
Áberandi menn í „skemmtanaiðnað-
inum“ hafa tekið róttœku aftur-
hvarfi, ogr hefur það vakið mikla
athygli.
Vakningin nœr til allra hluta
Finnlands að héita má, en sérstak-
Iega hefur hennar gœtt þar, sem
finnska er töluð. Pað eru einkum
hvítasunnusöfnuðir, sem hafa notið
blessunar vakningarinnar, en einnig
aðrir söfnuðir, þar á meðal lút-
herskir. Engrar tölur eru um það,
hversu margir hafa snúið sér til
Jesú Krists, en ýmsir söfnuðir hafa
vaxið til mima. Peir, sem til þekkja,
telja, að vakningin í Finnlandi sé
róttæk ogr nái vlða meðal fólksins.
Úr Alkirkjuráðinu
Hjálpra?ðisherinn hefur dregið sig
út úr Alkírkjuráðinu. Þetta kom til
g-reina árið 1978, þegnr Alkirkjuráð-
ið veitti skæruliðum í sérstökiun
samtökum 1 Zimbabwe i Afríku fjár-
hagsstuðning. Þá greiddi Hjálpraíð-
isherinn atkvæði gegn fjárveiting-
unni, enda höfðu skæruliðar úr
þessari hreyfingu ráðist á marga
Hjálpræðishermenn og fellt suma.
En nokkrir mánuðir eru síðan úr-
sögnln var staðfest í Dresden I
Þýskalandt
Þrátt fyrir þetta hyggst Hjálp-
ræðisherinn halda áfram þátttöku í
starfi Alkirkjuráðsins að trúboði,
gagnkvæmri hjálp kirknanna og fé-
lagslegrl hjálp. Eftir þetta hefur
Herinn fulltrúa í sumum nefndum
Alkirkjuráðsins, en þeir hafa ekki
atkvseðisrétt.
Bréfin tvö til Tímóteusar og bréf-
ið til Títusar eru síðustu bréfin frá
hendi Páls í Nýja testamentinu.
Þau eru oft kölluð hirðisbréfin, af
því að þau eru ekki skrifuð söfn-
uðum, heldur forstöðumönnum
safnaða, hirðum, og í þeim er að
finna leiðbeiningar fyrir þá, sem
gegna slíkri stöðu.
Góður samstarfsmaður.
Tímóteus var frá Lýstru í Lýka-
óníu, Post. 16, lnn. Faðir hans var
Grikki, en móðirin Gyðingur og
trúuð kona, EVníke að nafni, 2.
Tim. 1, 5.
Páll hafði leitt Tímóteus til trúar
á Krist. Frá því Páll fór aðra
kristniboðsferð sína, var Tímóteus
samverkamaður hans og ferðaðist
oft með honum. Páll kallar hann
skilgetinn son sinn í trúnni, 1. Tím.
1, 2, sbr. 1. Kor. 4, 17.
Reyndar virðist svo sem Tímó-
teus hafi ekki framgengið í þeim
krafti, sem vera ætti, sakir æsku
sinnar og rólyndis, 1. Kor. 16, 1.
Tím. 4, 12; 2. Tím. 1, 6n. Samt mat
Páll engan samverkamann sinn til
jafns við hann, og engum fól hann
veigameiri verkefni, enda reiddi
hann sig algjörlega á einlægni hans,
óeigingirni og undirgefni vegna
fagnaðarboðskaparins, Fil. 2, 20-22.
Tímóteus er ásam't Páli sendandi
bréfanna til Þessalóníkumann, síð-
ara Korintubréfs, Filippíbréfs og
Kólossubréfs. Jafnframt fer hann
áríðandi sendiferðir fyrir postul-
ann, 1. Kor. 4, 17; 16, 10; Fil. 2,
19n.
Þegar Páll ritar nú fyrra bréf
sitt til Tímóteusar, hafði hinn síðar-
nefndi verið skilinn eftir í Efesus
til þess að vinna gegn villukenn-
ingum og lagfæra ýmislegt i safn-
aðarlífinu. Og í síðara bréfinu er
eins og Páll feli áframhald verks
síns þessum andlega syni sínum.
f framhaldi af Postula-
sögunni.
Nú falla hirðisbréfin ekki inn í
þá mynd, sem dregin er upp af ævi
Páls í Postulasögunni. Þau hljóta
því að vera skrifuð eftir þann tíma,
er Postulasagan segir frá.
Bréf þessi þykja því vera ótvíræð
vísbending um það, að Páll hafi
verið látinn laus úr fangelsi í Róm,
sbr. óskir hans um það í Fil. 2, 24,
og að hann hafi haldið áfram að
ferðast. Mun hann þá meðal annars
hafa komið til Spánar, Róm. 15, 24,
og að lokum öðru sinni til Rómar,
en þar telur kirkjusöguhöfundurinn
Evsebíus, að hann hafi dáið í tið
Nerós keisara
Á þessum ferðum sínum hefur
Páll komið til þeirra staða, sem
nefndir eru í hirðisbréfunum.
Fyrra bréfið til Tímóteusar hefur
Páll líklega skrifað í Makedóníu,
bréfið til Títusar þar eða í Grikk-
landi, en síðara bréfið til Tímóteus-
ar, ,,erfðaskrá“ sína, hefur Páll rit-
að í Róm, þar sem hann er fangi
í síðara skiptið og bíður dauða síns.
Hirðisbréfin eru þá rituð á tímabil-
inu 63—67 e. Kr.
Gegn falskenningum.
Fyrra bréfiö til Tímóteusar hefur
að geyma mikilvægt efni. Páll ræð-
ir um það í upphafi, að vinur hans
skuli vera kyrr í Efesus til þess að
berjast á móti mönnum, sem fari
með annarlegar kenningar.
Þeir iðka smásmugulegar hártog-
anir í sambandi við efni Biblíunnar,
einkum ættartölurnar, og lesa hug-
myndir sínar út úr þeim. Þeir vilja
leggja lögmál Gyðinga á kristna
menn, enda þótt kristindómurinn
stefni að nýju lífi í trú og kærleika
og réttlæti menn, ekki af lögmál-
inu, sem er ætlað þeim, sem eru
þrjózkir, heldur af fagnaðarerind-
10