Bjarmi - 01.03.1982, Blaðsíða 17

tókst honum að ná tökum á kaðli
þessum, sveiflaði sér létt og liðlega
aftur upp í fimleikaróluna sina og
settist i hana, eins og hann hefði
framkvæmt eitthvert sýningar-
bragð.
Áhorfendur ætluðu alveg af göfl-
unum að ganga af hrifningu. Þeir
vissu ekki um, að honum hafði ver-
ið forðað frá slysi. Þeir héldu, að
framkvæmt hefði verið fyrirfram
ákveðið og fífldirfskulegt sýningar-
bragð, meistaralegt og með góðum
árangri, og gáfu honum þrumandi
°g ærandi lófaklapp.
Bn Eugene heyrði sjálfur ekki
neitt.
— Guð minn, hvislaði hann hljóð-
|ega með sjálfum sér, er hann sat
i rólunni. — Þetta hafði nær því
kostað mig lífið. Ég hefði aldrei
átt að sitja hér. Guð vill ekki hafa
uiig hér. Ó, Guð, sýndu mér, hvað
þú vilt, að ég geri.
— Ég mun gera það, sagði hljóð-
iát raust. — Treystu mér.
Og meðan áhorfendur biðu með
eftirvæntingu eftir næstu sýningu,
greip Eugene kaðalinn, sem lá nið-
ur á leiksviðið. Hann gekk fram og
var heilsað með dynjandi fagnaðar-
látum. En hann hneigði sig djúpt
°g yfirgaf leiksviðið.
Hann mætti leikhússtjóranum á
bak við leiksviðið í einum af hlið-
argöngum leikhússins. Leikhús-
stjórinn var æfur af reiði yfir þess-
ari undarlegu framkomu hans. Og
hann varð enn æstari, þegar Eugene
sagði hanum, að hann væri að
hætta fyrir fullt og allt.
Blanche og Eugene tóku saman
föggur sínar og fóru burt úr bæn-
um sama dag.
— Hver losaði kaðalinn? spurði
Eugene Blanche, sem hafði einnig
séð, er hann hrapaði, og hélt, að
björgun yrði ekki við komið.
Enginn vissi það.
— Það skiptir engu máli, sagði
Eugene. — Hann bjargaði lífi mínu.
Ég er viss um, að Guð gerði það.
— Hvað eigum við nú að taka
okkur fyrir hendur? spurði Blanche.
— Ég veit það ekki, svaraði
Eugene, — en ég held, að Guð muni
vísa okkur leiðina.
FRÉTTIRNAR um það, sem við
hafði borið, bárust eins og eldur í
sinu um allt, og oft var lagt mjög
fast að Eugene að segja opinber-
lega frá afturhvarfi sínu. Og leik-
húsið, þar sem Eugene og Blanche
hcfðu sýnt hina fífldjörfu íþrótt
sína, var nú leigt, eftir að sunnu-
dagssýningunum var lokið. Ákafir
kallarar hrópuðu á götum úti, svo
sem vænta mátti:
„Hinn heimskunni loftfimleika-
maður Walfred mun segja frá aft-
urhvarfi sínu.“
Þúsundir manna fóru til þess að
hlusta á Eugene Walfred bera fram
einfaldan vitnisburð sinn um náð
Guðs og heyrðu fagnaðarerindið
boðað á þann hátt. Margir urðu
gagnteknir af boðskapnum, sneru
sér til Guðs og eignuðust samfélag
við hann og hinn kristna söfnuð.
Þessar voldugu samkomur í leik-
húsunum, þar sem Eugene sagði frá
því, sem Guð hafði gert fyrir hann,
voru upphafið að því, að hann hélt
þann samning, sem hann hafði gert
við Guð.
En það var ekki á þessum sam-
komum, sem dýpsta, andlega og sið-
ferðislega breytingin átti sér stað
hjá honum. Það var lífið framund-
an, lífið, sem hann átti að lifa við
starf í fátækrahverfunum og hann
vissi lítið um sjálfur um þetta leyti,
sem átti í raun og veru eftir að
sýna, ásamt seinni kristniboðs- og
rannsóknarferð i Afríku, hve náð
Guðs var stórkostleg í lífi hans og
hinn umskapandi máttur hans, bæði
andlega og siðferðislega.
Vegir Guðs eru órannsakanlegir.
Svo einfalt,
svo vandað
og sómir sér hvar sem er.
SELKO fataskápar.
Þú kaupir þá í einingum fyrir hagstætt verð, setur þá
saman sjálfur og getur endalaust breytt eftir þörfum.
Komdu og líttu á SELKO fataskápana, þeir eru vandaðir,
vel hannaðir og heimilisprýði, hvernig sem á þá er litið.
SIGURÐUR
ELÍASSON HE
AUÐBREKKU 52,
KÓPAVOGI, SÍMI 41380
17