Bjarmi - 01.01.1985, Blaðsíða 20

Odd Bondevik:
Fjársjóður
í leirkerum
Það ber við með nokkuð jöfnu
millibili, að menn reyna að sýna fram
á, að fagnaðarerindið sé heillatrúar-
brögð. Trúaðir, kristnir menn losna
við sjúkdóma, mótlæti og sálarstríð.
Drottinn blessar okkur með auðæfum
og velgengni. Þess konar boðskapur
höfðar eflaust til fólks.
Kenningum sem þessum ber að
vísa á bug tafarlaust. Þær standast
ekki í veruleikanum. Enn þá mikil-
vægara er, að þær koma ekki heim við
orð Guðs.
Það getum við einmitt lært af
jólaboðskapnum. Fagnaðarerindið
um komu Jesú Krists til jarðarinnar
tortímir sérhverri mynd „dýrðarguð-
fræði“ (að líf kristins manns sé
samfelld dýrð). Biblían líkir frels-
aranum við rótarkvist úr þurri jörð.
Hann var maður án dýrðar, kunnugur
sjúkdómum og þjáningum.
Hlutskipti þeirra, sem feta í fótspor
hans, er ekki á aðra lund. Við trúum
á mátt og umhyggju Guðs. Biblían
talar líka um dýrð, sem okkur er gefin
þegar hér og nú, en það er dýrð í
búningi niðurlægingarinnar: Þjáning,
andvörp og þrá (Róm. 8).
Byrði syndarinnar var tekin frá
okkur, þegar við tókum trú á hinn
krossfesta. Samt verða margir trú-
aðir, kristnir menn að bera aðrar
þungar byrðar á vegi trúarinnar.
í söfnuði Guðs er því alltaf rúm
fyrir þá, sem finnst þeir vera mis-
heppnaðir. Við hlið þeirra, sem seil-
ast hátt í fögnuði og lofgjörð, er rúm
fyrir þann, sem er beygður í glímu við
óleystar gátur, sálarbaráttu og brostn-
ar vonir. Hann er ekki óandlegri en
hinir, ekki annars flokks lærisveinn.
Biblían segir, að hinn hái og hátignar-
fulli búi einmitt hjá slíkum mönnum
(Jes. 57,15).
Þjónustu okkar er á sama veg farið.
Á liðnu ári höfum við fengið fréttir um
framgang í kristniboðsstarfinu, og við
fögnum því af hjarta. En við þekkjum
líka þá, sem ekki hefur miðað áfram.
Drottinn kannast líka við það starf ef
það er unnið með trúmennsku í nafni
hans.
Við þurfum því ekki heldur að
hylma yfir ósigra eða mótbyr á árinu,
sem leið. Biblían talar um fjársjóð í
leirkerum. Ef við hugsum um leir-
kerin, varðveitumst við frá því að
ofmetnast. Ef við hugsum um fjár-
sjóðinn, erum við hughraust, þrátt
fyrir allt.
f söfnuði Guðs er því alltaf rúm
fyrir þá, sem finnst þeir vera mis-
heppnaðir. Við hiið þeirra, sem
seilast hátt ■ fögnuði og lofgjörð,
er rúm fyrir þann, sem er beygður
■ glímu við öleystar gátur, sálar-
baráttu og brostnar vonir. Hann
er ekki öandlegri en hinir, ekki
annars flokks lærisveinn.
Biblían segir, að hinn hái og há-
tignarfulfi búi einmitt hjá slíkum
mönnum.
20